DSC04049

CzarrmraA. Iwsp., Sity mokcjl podłoża w chodzie w trakcie fajotoropll

WNIOSKI

1.    Przeprowadzenie dziesięciu do czternastu tygodni własnego postępowania fizjoterapeutycznego po operacji chrząstki przywróciło pacjentom chód.

2.    Wartości maksymalnych sil reakcji podłoża składowej pionowej podczas chodu w fazie podporu operowanymi kończynami zostały zbliżone do wyników kończyn zdrowych.

3.    Wartość współczynnika składowej pionowej siły reakcji podłoża w grupach pacjentów podczas chodu zostały zbliżone do wyników grup kontrolnych bez obrażeń chrząstki i osiągnęły wartość około 20% wyższą od masy ciała.

4.    W grupach operowanych osób stwierdzono nieistotną asymetrię wartości sił reakcji podłoża w chodzie pomiędzy kończynami operowanymi a nieoperowanymi. Asymetria ta nie przekroczyła 5 %. Podobną wartość asymetrii wykazano w grupach kontrolnych bez obrażeń chrząstki.

peuly. Pacjent pokonuje większy dystans bez przerw, ponieważ czuje się dobrze. Ból z przeciążenia występuje z opóźnieniem. Potwierdza to najczęściej wywiad z pacjentem. Ważna jest edukacja pacjenta. Należy tłumaczyć pacjentowi skutki niekontrolowanych obciążeń w tak różnych warunkach. Kolejnym zagadnieniem jest chodzenie po schodach. W większości przypadków czas 10 do 14 tygodni po operacji nie wystarcza na przywrócenie symetrycznych obciążeń podczas zejścia po schodach. Przywróceniu tej funkcji towarzyszą znacznie większe siły reakcji podłoża i potrzebne jest wydłużenie czasu fizjoterapii do III etapu postępowania fizjoterapeutycznego [24]. Należy kontynuować dalsze etapy fizjoterapii oparte na indywidualnej kontroli obciążeń. Przywrócenie dynamicznych form aktywności fizycznej, takich jak: bieg, skoki, a także zmiany kierunku ruchu w czasie biegu, wymaga kontynuacji lii i IV etapu postępowania fizjoterapeutycznego. W praktyce wymaga to przeprowadzenia 7 do 12 miesięcy postępowania fizjoterapeutycznego od operaq'i.

PIŚMIENNICTWO

1.    Dega W, SengerA. Ortopedia i rehabilitacja, PZWL 1996: £

2.    Bober T. Biomechanika chodu i biegu. Studia i materiały AWF we Wrocławiu, 1985:5-39.

3.    Perry J. Gait analysis: normal and pathological function. Therofare (NJ), Slack. Inc, 1992.

4.    Devita P, Hortobagyi T, Barier J. Gait biomechanics are not normal after anterior cruciate ligament reconstmction and accele-rated rehabilitation. Med & Science in Sports & Exercise 1998; 30 (10): 1481-1488.

5.    Ishii Y, Terajima K, Koga Y, Takahashi HE, Bechtold JE, Gustilo RB. Gait analysis after total knee arthroplasty. Comparsion of posterior cruciate retention and substitution. Jur Ortop Sci 1998; 3(6): 310-7.

6.    Nowotny J, Czupryna K, Pietruszewski J, Mateja M. Niektóre możliwości łagodzenia chodu u dzieci usprawnianych z powodu porażenia móżgowego w świetle badań baropedograficznych. Fizjoterapia Polska 2003; 3,3:217-223.

7.    Janiszewski M, Rechcińska-Rosiak B, Błaszczyk-Suszyńska; Chód. Część I - Analiza biomechaniki chodu w rehabilitacji. Fizjoterapia Polska 2002; 2,4:311-318.

8.    Frontlera WR, Dawson OM, Slovik OM. Exercise In Rehabilitation Medicine; Humań Kinetics 1999:23-39.

9.    Oberg T, Karsznia A, Oberg K. Basic gait parameters: Reference data for normal subjeets, 10 -79 years of age. Journal of Re-hab. Research and Develop 1993; 30:210-223.

10.    Enoka R. Walking and nmnihg in. Neuromechanics of human movement. 3rd ed. Humań Kinematics 2002.

11.    StacofFA, Diezi Ch, Luder G, Stussi E. Kramers-de Quervain J Ground reaction forces on stairs: effects of stair inclination and age. Gait & Posturę 2005; 21,1:24-38.

12.    Oatis CA. Kinesiology. Lippincott Williams & Wilkins 2004:853-877.

13.    Stergiou N. lnnovative Analyses of Human Moyemerit. Human Kinetics 2004.

14.    Winter DA. Human balance and posturę control during stsnding and walking. Gait and Posturę 1995; 3:193 -214.

15.    Nadeau S. et al. Gait study of patients with patellofemoral pain syndrome. Gait and Posturę 1997; 5:21-27.

16.    Bober T, Dziuba A, Kebel J, Szpala A. Ilościowa ocena kształtu przebiegu siła-czas fazy podporu w chodzie. Materiały Ogólnopolskiej Konferencji AWF Gdańsk, 1998:53-57.

17.    Dworak LB, Mączyński J, Szamański R, Wojtkowiak! Monografie AWF Poznań 1989; 328:5-15.

18.    GżamaraA. Fizjoterapia po operacjach chrząstki stawu kolanowego. Fizjoterapia Polska 2003; 3,4:401-411.

19.    Trzaska T. Rehabilitacja po przeszczepach chrząstki stawowej kolana. Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 2001; 3,2:257-259.

20.    Trzaska T, Czamota J, Chrempinski A. Patologia chrząstki stawowej kolana w obrazie artroskopowym. Kolano 1989; 1:44-46.

21.    Król R. Zastosowanie interpozycji własnej powięzi w leczeniu rozległych ubytków chrząstki stawu kolanowego w obrazie badań doświadczalnych i klinicznych: Rozprawa habilitacyjna. Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie, PAM, 1992.

12. Król R, Barcew-Wiszniewska B. Ocena morfologii tkanki utworzonej w powięzi szerokiej uda, wszczepionej w miejsce ubytku chrząstki stawu kolanowego owiec w warunkach działania na nią czynnego ruchu i nacisku. Chir Narz Ruchu 1991; 56(476); 129-133.

3. Król R, Stopa M. Mechaniczne właściwości tkanek powstających na podłożu wszczepionej powięzi szerokiej uda w miejsce ubytku chrząstki stawu kolanowego (badania doświadczalne). Chir Narz Ruchu 1992; 57(1/3): 216-219.

. Czamara A, Widuchowski J, Widuchowski W, Bugajski A. Zmiany sił reakcji podłoża kończyn dolnych podczas wejścia i zejścia po schodach u pacjentów poddanych fizjoterapii po operacjach chrząstki stawu kolanowego. Fizjoterapia Polska 2004; 4, 4 337-344.

297