DSC04198

NK01M.KJ.HT0C PIN NI/ 1'* H.MłU I WY/.YNY AłtODKOWOPOLHKlK 215

_c0wy('l\ zlodowaceniu środkowopolNldego i sturszych. W obszurach lessowych gleba występuje przeważnie nu lessie ziodowuceniu środkowo-jK'lskiogo bądź toż na innych utworach tego wieku, pod przykryciem przez less młodszy.

Pozycja stratygraficzna gleby kopalnej w lessach, uważanej obecnie _z;i oemską, była przyjmowana bardzo różnie i zmiany w jej datowaniu jakie zachodziły podczas rozwoju badań są w znacznym stopniu historią badan nad stratygrafią lessu. Od czasu prac Ludwika Sawickiego (1934) gleba ta była datowana na interstadiał oryniacki, a więc była stawiana powyżej interglacjału eemskiego. Podobnie datował ją A. Jahn (1951) i później J. E. Mojski (1959, 1965a), który jednak na podstawie jej profilu typologicznego uznał glebę za odpowiadającą warunkom interglacjalnym, a okres jej powstania wiązał początkowo z interstadiałem gottweig, później stillfried I w profilach austriackich i wreszcie, z interstadiałem konińskim. Od połowy lat sześćdziesiątych, dzięki pracom J Jersaka (1965, 1973a, b, 1976a, c), a później H. Maruszczaka (1972a, b, 1974. 1976), stało się jasne, że gleba ta jest wieku eemskiego.

Najpełniejsze profile gleby kopalnej w lessach znajdują się na Wyżynie Lubelskiej oraz na Wyżynie Sandomierskiej. Na Wyżynie Lubelskiej, a zwłaszcza we wschodniej jej części gleba ta jest najważniejszym poziomem przewodnim w lessach. Jej cechy typologiczne i historię

Fig. 82. Profile geologiczne gleb kopalnych interglacjału mazowieckiego i eemskiego na Grzędzie Horodelskiej

Poziomy genetyczne gleb kopalnych: A, — poziom akumulacyjny, A_t — poziom eluwlalny bądź poziom wymycia, B — poziom iluwlalny; oznaczenie wiekowe: Af — interglacjal mazowiecki, E — interglacjal eemski, S — zlodowacenie środkowopolskie. B — zlodowacenie

pólnocnopolskle