DSC05437 (3)

$4

K«wąc nm budownictwa ziem Królestwa Polskiego w woeaego hśttoryms. wspomnieć jeszcze trzeba o kilku realizacjach ^ onydt z dziedzic budownictwa rerjdeocjoaalncgo W latach trzydiie^ ówczesny włabaei zamku Mirów w Książu Wielkim, hr. WidopJ! przedsxwi>ąl myi jego przebudowy w stylu neogotyckim. Plany u popularnego wówczas berlińskiego architekta, działającego także na ₄ much pofakudt Friedricha Augusta Stiikra (1800-1865), który w t*. projekcie połączył ekmenty średniowieczne i motywy florenckiego ąuattro^ U. Jakkolwiek inwestycja ograniczyła się jedynie do przebudowania części rezydeaqi. nadało jej to nowy wyraz plastyczny.

W tym samym czasie dokonano też gruntownej przebudowy w neogotyckim pałacu w Starej Wsi; autor prac nic jat znany. Krótko pój. nin, w latach 1859-1862 wnętrza pałacu w interesujący sposób ukszta). towii Botek* Pedczaszyński (1822-1876), syn Karola, stosując fontj neogotyku angielskiego wyraźnie wzorowane na angielskim wydawnictw JduaNasht

Malowniczo potraktowane motywy neogotyckie pojawiły się natonma i pałacu w Patrykozaca na Podlasa, wzniesionym na początku lat ag. dziestych przez Fnacśszki Jtszczoldi (1808-1873) dla generała Teodora Szydłowskiego. Obiekt wzniesiony został oa nieregularnym, złożonym plan* i otrzymał rozczłonkowaną bryłę urozmaiconą szczytami z pinaklami i ster-czynami oraz z usytuowaną w narożu niewysoką wieżą. Pałac ten -znajdujący sę niestety a stanie daleko idącej dewastacji - to jeden z najlepszy ej przykładów romantycznego neogotyku na ziemiadt polskich.

Na ziemiadt zaboru rosyjskiego wcielonych bezpośrednio do Imperium, czyi tzw. Ziemiach Zabranych, wobec zastoju w rozwoju ośrodków mqtń budownictwo ograniczało sę do wiejskich rezydencji i kośdo-1 łów, wsianych dok licznie pomiędzy rokiem 1830 a 1860. Architektura rezydencji, zgodnie z tendencjami epoki, ewoluowała od form klasycys-tycznych ku neorenesaosowi, przy jednoczonej rosnącej popularności neogotyku.

Wśród siedzib późnokiasycystycznych wyróżnić należy dwór w Podoros-ku koło Wciowyka, ze ssukłym portykiem kolumnowym o dwóch I kondygnacjach, czy też pałacyk Albertyn kolo Shmunia, obydwa z połowy I wieku. Do największych siedzib u Litwie należał pałac w Werkach pod I Wilnem, budowany w końcu XVD1 w. przez Marona Knakfusa i Was-1 rzyńea Guctwicza, Kłaiycystyczną oficynę wschodnią rozbudowano w la- I lach trzydziestych i czterdziestych XIX w. o część neofenesansową, i asy- Kj metrycznie ustawioną wieżą. Przy budowie pałacu pracował Bolesław Pod- I czaszyński, a w latach 1842-1844 francuscy architekci Bernard Simon I i Alfons Girankaui

_Ouo^ P'"⁰"'"'*’