DSC05689 (2)

Stftiii»ł*\v Herakliusz Lubomirski

Adrast

Powiedz ty. czy nie masz tu konterfektu twego? Amintas

Brandamancie kochany, znać, że coś pewnego Wiesz o mym konterfekcie, jeśli mnie chcesz twego Mieć w cale aż do śmierci dłużnikiem wdzięczności, Zmiłuj się. powiedz, gdzie jest, dla bogów miłości!

Adrast

To śmieszna, ja cię proszę, abyś go pokazał,

A tyś mi o nim sobie powiedzieć rozkazał.    ⁷⁷⁰

Barzo ja wiem, kędy jest!

Amintas

Ach, nieporównany

Brandamancie, mów, proszę, ten ci to porwany Jest mi klejnot najdroższy, ani ja bez tego Żyć mogę.

Adrast

A chceszże się dowiedzieć wszytkiego? Amintas

Brandamancie, at, w rękach twych jest życie moje! Powiedz albo mnie zabij. Ja pod nogi twoje Oddaję to strapione serce i nadzieje.

Powiedz, proszę, póki me życie jeszcze tleje.

Adrast

Owoż tak, nie inaczej, jam ci nie był przy tym,

Gdy-ć porwano konterfekt, ale to wiem o tym, ⁷⁸⁰ Że ów twój tak jedynie Tyrsis ukochany Szedł mimo mię i miał u boku przywiązany. Zdziwiłem się zarazem twej nieostrożności, w. 768 bogów miłości — boskiej wdzięczności A.

Ermlda

Bo to wiem, że ani tron, ani cel miłości Nie cierpi kompanijej.

Amintas

Przebóg, coś dziwnego Nieba nam obiecują, gdy z poufałego Staje się przyjaciela przepaść niewierności,

Otchłań zdrady i piekło niesłychanej złości. Bogowie, co czynicie, i wy, niezgwałcone Wyroki, co myślicie, gdy tak zaślepione    ⁷⁹⁰

Są serca przyjacielskie, że nie masz wierności W Arkadyjej; już przyjdzie zaginąć miłości.

Adrast

Po chwili będzie w strachu.

Amintas

Ach, nieporównany

Brandamancie, tyś mi jest od bogów zesłany.

W tobie są me nadzieje, więc kiedy tej zdrady Jestem pewien, proszę cię, chciej mi twojej rady Użyczyć i szczerego dać dowód afektu,

I poradzić, jak nazad dostać konterfektu.

Adrast

Już to próżno, jam tobie gotów zawsze radzić,

Ty tylko pomyśl o tym, abyś się chciał wadzić, ⁸⁰⁹ A gdy te dwa fortele złączym, wszak obaczy,

Co wskóra. A teraz mi powiedz, co to znaczy To słowo „reputacyja”, bowiem ja bez tego Nie mogę nic ci radzić.

Amintas

Co mówisz takiego?

Adrast

Mówię: „reputacyja”.

14 Dramaty Staropolskie, t. V 209