KoNKRECJE POLIMETALICZNI: 165
Tab. 5.17. Charakterystyka i skład fazy krystalicznej i amorficznej w konkrecjach
Metale i charakterystyka konkrecji |
Konkrecja 21-3 |
Konkrecja 22-7 | ||||
Faza krystaliczna |
Faza amorficzna |
Skład ogólny |
Faza krystaliczna |
Faza amorficzna |
Skład ogólny | |
% | ||||||
Mn |
35,38 |
17,04 |
30,30 |
39,59 |
21,22 |
31,30 |
Fe |
0,76 |
15,31 |
4,71 |
0,71 |
14,10 |
4,95 |
Ni |
1,55 |
0,23 |
1,47 |
1,15 |
0,30 |
1,22 |
Cu |
1,74 |
0,22 |
1,54 |
1,06 |
0,14 |
1,18 |
Co |
0,04 |
0,22 |
0,16 |
0,15 |
0,32 |
0,24 |
Waga konkrecji, g |
111,1 |
27,8 |
138,9 |
69,7 |
92,4 |
162,1 |
Waga Mn, g |
39,31 |
4,73 |
42,09 |
27,59 |
19,61 |
50,74 |
Waga Fe, g |
0,84 |
4,25 |
6,54 |
0,49 |
13, Ó3 |
8,02 |
Źródło: Sorem, Fewkes, 1979.
1977]. W zasadzie, spośród metod identyfikacji minerałów zadowalające wyniki uzyskuje się stosując metody dyfrakcyjne, mikroskopii scannin-gowej i badania mikrosondą elektronową.
Zgodnie z terminologią zaproponowaną przez R.G. Burnsa i V.M. Burnsa [1977, 1983], Usui i in. [1987], Halbacha i in. [1988] główne minerały manganu występujące w konkrecjach to:
1) Todorokit (= manganit = busseryt) /9,61 A/1 (9,8 A)2
[(Ca, Na, K)(Mg, Mn++2)2 Mn5012 H20]3; [/Mn^jCa^g^a/zMns^O^ 3H20]4
2) Birnessyt (= manganit) /6,97-7,31 A/1,
[(Na, Ca, K)(Mg, Mn+2)Mn6014 5H20]3; [/Ca,Mg,Na,K/2 <2/Mn+4, Mn+2/0,0H/2]4
3) &-Mn02 (= wernadyt = birnessyt o strukturze nieuporządkowanej)
MnOz nH20 m(R20, RO, R203),
gdzie R=Na, Ca, Co, Fe, Mn.
W konkrecjach stwierdzono w podrzędnych ilościach obecność piroluzytu (P - Mn02), ramsdelli-tu (y- Mn02), psylomelanu ((Ba,H20)2 Mn5Oio), kryptomelanu (K<2Mn80|6). Minerały manganu z reguły są skryto lub kryptokrystaliczne, z wyjątkiem wemadytu (8 - Mn02), który jest amorficzny.
Natomiast główne minerały żelaza stanowią odmiany polimorficzne FeOOH, identyfikowane jako:
- Getyt (= a - FeOOH)
- Akageneit (= P - FeOOH)
- Lepidokrokit (= y - FeOOH)
- oraz Hematyt (= a - Fe203)
- Maghemit (= y - Fe203).
Poza tym w konkrecjach stwierdzono, w ilościach podrzędnych, obecność filipsytu, kwarcu, skaleni i plagioklazu. Jako minerały akcesory-czne, występują również: aragonit, apatyt i krzemionka opalowa oraz takie składniki, jak: piro-kseny, amfibole, baryt i spinele, rutyl, anataz, minerały ilaste, chloryty, illit i montmorillonit [Cronan, 1980; Piper, Blueford, 1982; Amann (red.), 1992; Kotliński, 1992, 1993]. W konkrecjach zidentyfikowano również fazy autigeniczne minerałów siarczkowych, takich jak: piryt, troilit, chalkopiryt, a także złota oraz gazów, np. helu. Składniki płonne występują w zasadzie w jądrze konkrecji. Stanowią je minerały ilaste i zeolity. Zwykle udział Si02, A1203 w konkrecjach dochodzi do 25%.
Swoista równowaga termodynamiczna, panująca w środowisku powstawania minerałów głównych, zależy od parametrów fizykochemicznych. Kształtują one cechy chemiczne i morfologiczne (typochemiczne) tworzących się minerałów. Minerały te mają zdolność do przyjmowania domieszek innych pierwiastków, które stanowią składniki zamaskowane, domieszane wskutek pokrewieństwa krystalograficznego (diadochi). Główne minerały Mn i Fe w konkrecjach stanowią formy
Wg Valsangkarf 1995.
Wg Piper. Blueford. 1982.
Wg Amann (red.). 1992.
Wg Oszacka-Korc/.yńska, (w:) Bolewiki, 1981