DSC06449

Konkrecje polimetaliczne

Fot. 5.9. Przekrój konkrecji; widoczne jądro i na-przemianległe warstewki przyrostu

K)M

Fot. 5.11. Szkielety radiolarii i okrzemek w jądrze konkrecji, (pow. 200x)

Konkrecje typu „Hs” są z reguły sferoidalne lub nieprawidłowo sferoidalne i odznaczają się wygładzoną lub szorstką drobnochropowatą strukturą powierzchni oraz niewielkimi rozmiarami modalnymi (2 do 4 cm). Charakteryzują się one w stosunku do konkrecji typu „HD” i „Dr” niższymi zawartościami manganu, niklu, miedzi, a relatywnie wyższymi zawartościami żelaza i kobaltu. Jądra konkrecji stanowi zwykle przeobrażone szkliwo wulkaniczne, o.wielkości ziaren do 0,5 mm, kwaśne plagioklazy i zeolity. Szkliwo wulkaniczne jest często zmienione poprzez pro-

Fot. 5.10. Przekrój konkrecji; laminy ciemne, manganowe; brunatno-czerwone, żelazowe; jasna - wtórna żyłka ilasta (N n, pow. 100x)

IOM

Fot. 5.12. Fragment kolomorficznego skupienia, ze spękaniami po dehydratacji

cesy halmyrolizy w drobnołuseczkowe minerały ilaste. Konkrecje są porowate, a ich strukturę tworzą mikrokryształki (fot. 5.15). W jądrach obecne są także fragmenty zębów rekinów (fot. 5.16). Główne składniki mineralne stanowią wemadyt i getyt. Konkrecje są często spękane i odznaczają się obecnością wtórnych żyłek ilastych lub manganowych oraz koncentrycznych, cienkich lami-nek o grubości do 3 |im. Szybkość przyrostu wynosi około 1 mm/mln lat. Średni ciężar właściwy wynosi - 1,94 g/cm\ a wilgotność 31,2%. Konkrecje typu „I Is" z reguły zalegają na mułach