(K. W. Vopel)
Każdy nauczyciel ułatwia sobie pracę, gdy wie, jak jest postrzegany przez dzieci i jakie reakcje jego zachowanie wywołuje w klasie. Kiedy dzieci przekazują nauczycielowi sprzężenie zwrotne, ćwiczą konstruktywną postawę wobec osoby z autorytetem.
Od 9 lat. Wielkość grupy dowolna.
ECZAS TRWANIA
Około 45 minut.
POMOCE Papier i ołówek.
Chciałbym z wami porozmawiać, jak dajecie sobie ze mną radę. Weźcie
I-- proszę kawałek papieru i dokończcie następujące zdania:
Cieszę się, gdy Pan/Pani...
Nie lubię, gdy Pan/Pani...
Chciałbym, żeby Pan/Pani...
Macie na to zadanie 15 minut.
Prowadzący pisze początki zdań na tablicy w taki sposób, że mogą służyć jako nagłówki trzech kolumn, w których zapisze później odpowiedzi dzieci. Teraz przeczytajcie swoje zdania, żebym mógł je zapisać na tablicy...
□ Czy zabawa podobała mi się?
□ Jak się czułem w trakcie zabawy?
□ Jak czuł się nauczyciel w trakcie zabawy?
□ Czy odpowiedziałem otwarcie?
□ Co było nową informacją dla nauczyciela?
□ Jak często nauczyciel otrzymuje takie informacje zwrotne?
DOŚWIADCZENIA
Prowadzący powinien stosować tą zabawą tylko wtedy, gdy naprawdą jest zainteresowany sprzężeniem zwrotnym dzieci. Nie należy sią bronić, lecz próbować najpierw zrozumieć, co dzieci mają na myśli. W tym celu dobrze jest poprosić dzieci o konkretne przykłady. Należy pamiętać, że feedback jest wyrazem osobistych odczuć, a nie pedagogicznym imperatywem, że nauczyciel musi sią zmienić.
Wariant: Zabawy metaforyczne: Co wam przypominam? — Gdybym był zwierzęciem, którym zwierzęciem byłbym dla was? — Gdybym był samochodem, którym samochodem byłbym dla was? Itd.
61