DSCN0280

KRYTERIA OCENY

O Czy zabawa podobała mi się?

□ Czy otrzymałem portret?

O Jak portrety zostały w klasie rozlokowane?

□ Jak czują się dzieci, które otrzymały swój portret?

O Jak czują się dzieci, które nie otrzymały portretu?

O Czy stwierdzenie u siebie czegoś wzorowego było dla mnie trudne? O Co mówią inni na ten temat?

DOŚWIADCZENIA

Zabawa w sposób konstruktywny rozwija u dzieci rozumienie współzawodnictwa i potrzebę uznania. Prowadzący powinien w odpowiednich odstępach powtórzyć tę zabawę, żeby stwierdzić zmiany.

Dzieciom, które nie znalazły w sobie niczego wzorowego i być może nie otrzymały swojego portretu, należy pomóc. (Porównaj pozytywne zabawy ze sprzężeniem zwrotnym w następnym rozdziale.)

CIEKAWOŚĆ — MOTYWACJA DO NAUKI I

(K. W. Vopel)

CELE

Dzieci mogą sobie uświadomić, czego były ciekawe na różnych etapach swojego życia. Ponadto mają okazją dokładniej zbadać swoje nastawienie w tej ważnej dziedzinie.

UCZESTNICY

Od 10 lat. W klasie musi panować atmosfera zaufania.

POMOCE

Formularz: „Ciekawość”.

PRZEBIEG GRY

Chciałbym wam zaproponować zabawę, która nazywa się „Ciekawość”.

^v-' Każdy otrzyma ode mnie formularz. Przeczytajcie go i zapytajcie mnie, jeżeli

czegoś nie rozumiecie...

Macie 20 minut na wypełnienie tego formularza...

Zbierzcie się teraz czwórkami i wymieńcie sprawy, o których chcecie porozmawiać. Jeżeli o czymś nie chcecie dyskutować, to powiedzcie to wyraźnie. Na rozmowę macie 15 minut...

Chciałbym teraz, żebyście po kolei podali odpowiedź na ostatnie pytanie...

KRYTERIA OCENY

□ Czy zabawa podobała mi się?

□ Które pytanie było szczególnie trudne?

□ Kiedy byłem w życiu najbardziej ciekawy?

□ Po czym poznaję, że jestem ciekawy?

□ Czy są tego również fizyczne oznaki?

□ Jak rodzice traktują moją ciekawość?

□ W jakim stopniu mogę być ciekawy w klasie?

□ Jaki mam stosunek do zdania: „Ciekawość jest ważniejsza od wiedzy”?

□ Czy jestem dostatecznie ciekawy?