DSCN0246

10 g

KRYTERIA OCENY

O Czy zabawa podobała mi się?

O Co było dla mnie najważniejsze?

O Ile jest rzeczy, o których nie rozmawiamy?

O Które z tych rzeczy są dla nas ważne?

O O których rzeczach chciałbym w przyszłości więcej mówić?

O W jakim stopniu te rzeczy są rzeczywiście „groźne”?

O Na ile mogę i chcę jako prowadzący pomóc dzieciom w otwartym mówieniu na nowe dla nich tematy?

O Jak się teraz czuję?

DOŚWIADCZENIA

Zabawa jest bardzo pożyteczna dla wspólnego z dziećmi analizowania nam komunikacyjnych i ewentualnie do rewidowania ich. Warunek: w grupie musi panować już przynajmniej utajone zaufanie.

STRASZNA SPRAWA

(z tradycji gier sensytywnycłi — Encountertradition)

CELE

Zaufanie i otwartość w grupie często są hamowane przez negatywne oczekiwania jej członków. Dzieci mogą tu wymienić poglądy, jakich wydarzeń się obawiają i poczuć się nieco pewniej.

UCZESTNICY

Od 12 lal Gra nadaje się zwłaszcza dla grup terapeutycznych.

BCZAS TRWANIA

Około 20 minut

POMOCE Papier i ołówek.

GCD PRZEBIEG GRY

Chciałbym zaproponować wam zabawę, kima nazywa się „Straszna sprawa”. Zastanówcie się, co przykrego mogłoby was spotkać w tej grupie. Co byłoby dla was najbardziej nieprzyjemnym wydarzeniem, jakie możecie sobie wyobrazić? Weźcie kartkę papieru i zapiszcie jako nagłówek: NAJSTRASZNIEJSZA SPRAWA, JAKA MOGŁABY Mi SIĘ TUTAJ ZDARZYĆ

Opiszcie teraz sytuację, uczestniczące osoby, samo wydarzenie i wasze reakcje. Jak czulibyście się, co zrobilibyście, gdyby to wydarzeińę nastąpiło? Nie zapisujcie swoich imion na kartce. Macie na to 15 minut— Terazoddajciemi wszystkie kartki. Przeczytam je głośno—Po każdym opisie możemy porozmawiać, czego obawia się autor, jakie to może być dziecko, które ma te obawy, jakie są jego czułe miejsca rtd. Gdy omówicie wszystkie rzeczy, zgadnijcie, kto z was napisał tę kartkę.

Zrozumieliście, o co chodzi?—

KRYTERIA OCENY O Czy zabawa podobała mi się? O Czego się nauczyłem?

127