DSCF5798

I Tekst w sieci > Gatunek > Przemediowanie tekstu - o tym jak opowieść przekracza... >

itp.). Istnieją także różnice strukturalne - jedna z nich to alternatywne zakończenia w grze.

Przykład thrillera noir pokazywał, jak niezmienną osią remediacji mogą być struktury narracyjne. Opowieści z Silent Hill dowodzi, jak medium takie struktury przeobraża. Gra wykorzystuje elementy fabularne oraz środki wyrazu zaczerpnięte z literatury i kina, film zaś upraszcza złożoną fabułę, odwołując się do kinowych schematów.

5. Podsumowanie

Remediacja pomiędzy komiksem, kinem i grami komputerowymi jest zjawiskiem powszechnym. Przykłady można by mnożyć. Nawet jednak tak krótki przegląd remediacji thrillera noir oraz survival horroru pozwala wskazać kluczowe aspekty omawianego problemu.

Po pierwsze, zjawisko remediacji jest powszechne - nie tylko w trójkącie wyznaczanym przez omawiane tu media, ale w przestrzeni medialnej w ogóle. Kultura jawi się jako skomplikowana sieć międzymedialnych zależności - cytatów, tłumaczeń, adaptacji i odwołań. Po drugie - remediacja jest zjawiskiem wielostronnym. Dotyczy nie tylko treści, ale i form przekazów medialnych, odbywa się na wielu poziomach (kod medium, struktury narracyjne, reguły retoryczne itp.) Dlatego też kluczowe dla zrozumienia współczesnej kultury jest staranne rozpatrzenie uwarunkowań wnoszonych przez każde medium. Niezbędna także jest synteza na którą złożą się teorie literaturoznawcze, kulturoznawcze i medioznawcze.

Narratologia może stanowić dogodny układ odniesienia, jako iż elementy struktury opowieści często zachowują swoją pozycję. Nie znaczy to, naturalnie, że są one absolutnie niezmienne. Ograniczeniem w przemediowaniu narracji może być choćby pojemność medium - trudno zmieścić równie złożoną opowieść w kilkunastu godzinach gry i w dwugodzinnym filmie, dlatego też przenoszenie treści z gier do kina zawsze wiąże się z uproszczeniem warstwy narracyjnej. Udało się tego uniknąć w Sin City jedynie dlatego, że film został zrealizowany na podstawie króciutkich nowelek, nie zaś pełnowymiarowej opowieści. W przypadku narracji łatwiej przekładają się punkty zwrotne i typy postaci, niż subtelności fabuły. Prywatny detektyw, aspołeczny i z problemami życiowymi jest tak wyraźnym wzorcem, że z łatwością można go przedstawić w książce, filmie czy komiksie. Można dostrzec także pewne powinowactwa pomiędzy poszczególnymi mediami, które sprzyjają remediacji. W Silent Hill najłatwej było zre-mediować te elementym, których genealogia sięgała kina - pewne środki wizualne, pracę kamery itp. W Sin City pełną translację wizualną umożliwiły efekty specjalne, których natura jest zbliżona do komiksu.

Teoria narracji może stanowić oś analizy remediacji, jednak z pewnością jej nie wyczerpuje. Rozważania należałoby wzbogacić osiągnięciami teorii poznania, nauk kognitywnych, semiotyki, teorii piśmienności i wielu, wielu innych dziedzin.