DSCN0680

lingvojti. Kortulite ankau iii ekkantas en dana, itala kaj en multaj aliaj lingvoj.

Ankau iii estas idealistoj, kiuj satas intemacian ideon, sed iii ankorau ne scias la vojon, kiu gvidas al interkompreno kaj harmonio inter la homoj diversnaeiaj. Ili ankorau ne komprenas, ke nia lingvo estas tiu miriga rimedo.

FATALA AYENTURO Oau Paulo Lengyel)

Barono Lumpowski promenis sur la strato kaj rememoris pri sia amata bopatrino. Okaże de sia morgaua nomtago li volis sur-prizi sin. La promenanta barono rigardis la diversajn montrajn fene-strojn kaj decidis aćeti ion porcelanan por la „agrablą“ maljunulino.

Li eniris en vendejon de porcelanajoj kaj trovis la mastron en tre malbona humoro.

—    Nu, kio okazis? Vi ja estas kolera — li rimarkis.

—    Jes, barona Mosto. Mia servanto rompis multekostan vazon. Jen tie kusas giaj pecoj! Mi perdis 500 florenojn. Jugu vi mem, cii mi ne havas kauzon por koleń!

Barono Lumpowski observante la pecojn de la iam multekosta vazo ekhavis diablan ideon.

—    Mastro, mi aćetas tiujn pecojn. Kiom iii kostas?

—    Ne moku, via barona Mosto! Kial vi bezonus tiun balaindajon?

—    Ne scivoladu pri la kauzo — respondis la barono aplombe. — Mi nepre volas aćeti ilin.

—    Bonę! Pagu do kvin florenojn por iii!

Barono Lumpowski pagis dirante al la vendisto:

—    Paku la pecojn en lignan keston. Morgau matene mia lakeo venos por forporti la pakajon.

Hejme la barono ordonis al sia lakeo, ke li morgau matene alportu la pakajon, kaj kiam li alportos gin en la salonon, će la sojlo de la pordo ekstumblu, faletu kaj faligu teren la pakajon, poste sen-kulpigu sin pro la hazarda akcidento.

La postan tagon ćio okazis lau ordono de la barono. La lakeo enirante en la salonon, kie kunestis la gebaronoj kaj la bopatrino, faligis la keston, kaj oni povis audi la tintobruon de la florvazo.

2S2

y Ve! — ekkriis la bopatrino kaj si preskau svenis, poste sekvis u&j de la barono mem.

^ltlgaron° Lumpowski, ridetante en si pro la sukcesinta „arango“, ^Ifcrmis la keston, sed ekvidinte gian enhavon li mem preskau _tDis pro la surprizo, car li konstatis, ke la servopreta komercisto ciun pecon en apartan paperon.

NUR MALLONGE!

Humorajo

Al generalo oni komandis novan soldatserviston. La altranga oftciro komandvoće instruas lin pri la devoj :

-    ćiam mallonge, akurate! Mi ne satas multe babiii. 'Kiam mi diros: „Mi ellitigas“, vi komprenu, ke mi bezonas akvon por lavi min, sapon kaj razilon por razi min kaj la uniformon por vesti min. Nur mallonge! Ću vi komprenas?

-    Jes. Mi bonę komprenis.

lun tagon la generalo longe dormis, kaj kiam lia soldato vekis lin, li duonvoce diris al li:

-    Mi inalsanas.

-    Jes, mi komprenas. Sinjoro generalo, vi malsanas — kaj li rapide forlasis la ćambron.

Post duonhoro li revenis kaj raportis al la generalo, kiu jam sidis ce la tablo kaj bonapetite matenmangis:

-    En la antaućambro atendas la kuracisto, pastro, tombfosisto kaj la viro de la enteriga entrepreno.

KONVERSACIAJ DEMANDOJ

Kie oni arangis somerferian kurson por geesperantistoj?

En kiu monato gi okazis ?

Kia vetero regis tiam ?

Kieł brilis la suno ?

Kien enveturadis automobilo post automobilo?

Kiujn personojn kaj de kie alportadis la automobiloj?

Kiu akceptadis ćiujn gastojn?

Eer kiaj vortoj li bonvenigis ćiujn?

Cu la gastoj faris mallongan vojagon?

^iel iii radiis pro la alveno al la celo?

Kieł iii sentis sin tuj de la komenco ?

283