DSCN2218

140 Narzędzia realizacji produktów I usług bankowości elektronicznej

—    niezależność od postaci fizycznej - pieniądz elektroniczny powinien dać się przechowywać na dowolnym medium elektronicznym (dyskietka, dysk, karta mikroprocesorowa) i przesyłać przez dowolną sieć (kwestia konwersji),

—    nieograniczona ważność - możliwe powinno być magazynowanie gotówki w długim okresie czasu,

—    płatność poza siecią (off-Une) - dokonanie transakcji, za wyjątkiem autoryzacji, powinno być możliwe również bez dostępu do sieci, przy pomocy odpowiednich urządzeń, również przenośnych,

—    możliwość przekazywania bez pośredników (peer-to-peer) - powinna istnieć możliwość przekazywania elektronicznych pieniędzy pomiędzy użytkownikami bez pośrednika (np. autoryzowanego sprzedawcy),

—    podzielność - powinna istnieć możliwość transferu dowolnych kwot pieniędzy (także ułamkowych), a następnie ich agregacji w większe kwoty,

—    powszechna akccptowalność - powszechnie popularny, nieograniczony terytorialnie, nieograniczony co do waluty, form płatności itp.,

—    łatwość użycia — prostota wykorzystania pieniądza cyfrowego powinna dotyczyć zarówno sprzedających, jak i klientów,

—    niezależność polityczna - wartość pieniądza cyfrowego powinna opierać się na mechanizmach rynkowych, nic zaś politycznych; pieniądza cyfrowego nic należy używać do manipulacji politycznych, nacisków gospodarczych itp. działalności.

Są to atiybuty modelowe - nieistniejące dotychczas w rzeczywistości - ideał, do którego powinny zmierzać projekty pieniądza elektronicznego. W zależności jednak od warunków otoczenia (potrzeb, wymagań technicznych itp.) pieniądze elektroniczne funkcjonujące na rynku spełniać mogą tylko niektóre z wymienionych założeń. Większość ofert stanowi rozwiązania pośrednie w stosunku do obsługi transakcji internetowych, mające więcej cech elektronicznego przelewu niż elektronicznej gotówki. Największy problem tkwi w sprzeczności pomiędzy bezpieczeństwem transakcji a jej anonimowością. Żadna transakcja, która jest anonimowa, nie może być do końca bezpieczna. W systemach handlu elektronicznego anonimowość zapewniana jest poprzez przechowywanie informacji o transakcjach u pośredników. Pozostaje jednak pytanie, czy pośrednicy będą dyskretni.

Pieniądz cyfrowy stał się możliwy do wprowadzenia dzięki technologii kryptograficznej, znanej jako podpis cyfrowy. Cyfrowy podpis (zaprezentowany pierwszy raz przez Diflic W. w 1976 r.) gwarantuje czytającemu podpisaną wiadomość, że wiadomość napisała osoba, która ją podpisała, oraz że w trakcie transferu nie nastąpiły żadne zmiany²¹²). Podpis cyfrowy wymaga użycia dwóch kluczy - jednego prywatnego dla podpisywania oraz publicznego do odkodowanie wiadomości. Odkodować kluczem publicznym można jedynie wiadomości podpisane odpowiadającym mu kluczem prywatnym.

^m> Hellmon M. (1997): The Maiemailcs of Public Kcy Cryplograpliy, Scionllflc American, NY.