DSCN2407 (2)

58

Andrzej Misiak

organizacji i funkcjonowania Policji jako organu administracji państwowej, realizującego zadania państwa w dziedzinie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. W tym zakresie ustawa była aktem normatywnym o charakterze ustrojowym. Druga część - to zbiór przepisów regulujących status służbowy policjanta. W tej części ustawa jest tzw. pragmatyką służbową, czyli aktem określającym prawa i obowiązki funkcjonariuszy Policji.

System organizacji Policji przedstawiony został w ustawie w dwóch ujęciach. Pierwsze to wprowadzenie podziału na tzw. rodzaje policji, do których zaliczono policję kryminalną, obejmującą służby, dochodzeniowo-śledczą, operacyjno-rozpoznawczą, techniki kryminalistycznej, techniki operacyjnej; policję ruchu drogowego i prewencji; oddział)' prewencji i pododdziały antyterrorystyczne; policję specjalistyczną, w tvm kolejową, wodną i lotniczą. W skład Policji weszła również policja lokalna. Policja lokalna - dzięki odciążeniu od pracy operacyjno-rozpoznawczej i dochodzeniowo-śledczej oraz częściowemu, kompetencyjnemu i finansowemu związaniu z organami samorządu terytorialnego - miała w możliwie najlepszy sposób służyć społecznościom lokalnym. Równocześnie ustawa postanowiła, że organy samorządu terytorialnego mogą uczestniczyć w pokrywaniu kosztów funkcjonowania Policji lokalnej, która -podobnie jak Policja - finansowana jest przede wszystkim z budżetu państwa.

Drugie ujęcie stanowił system organów Policji w zakresie terytorialnym. Na czele Policji stanął Komendant Główny Policji, będący centralnym organem administracji państwowej, właściwym w sprawach ochrony bezpieczeństwa obywateli oraz utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego, podległym ministrowi Spraw Wewnętrznych. W terenie natomiast realizaq'ę tych zadań powierzono komendantom: wojewódzkim, rejonowym oraz komisariatów Policji

Podobnie jak w okresie przedwojennym, organy samorządu terytorialnego uzyskały większy niż dotychczas wpływ na Policję. Właściwe organy samorządu terytorialnego uzyskały prawo opiniowania, powoływania i odwoływania komendantów komisariatów. Właściwe organy samorządu terytorialnego uzyskały również prawo występowania do komendantów rejonowych z wnioskiem o utworzenie bądź likwidację właściwej jednostki Policji lokalnej, a także o mianowanie i odwoływanie kierowników takich posterunków. W sprawach związanych z organizacją wewnętrzną i wykonywaniem zadań Policji organy administracji ogólnej i samorządu terytorialnego uzyskały prawo żądania od organów Policji wyjaśnień oraz przywrócenia stanu zgodnego z porządkiem prawnym. W zakresie wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców uprawnienia te przyznano wyłącznie sądom i prokuratorom.

Szczególny charakter i znaczenie dla obywateli miały regulacje rozdziału 3 ustawy, określające bliżej uprawnienia Policji wobec społeczeństwa przy wykonywaniu swoich ustawowych zadań. Ustawodawca podzielił ogól czynności wykonywanych przez Policję w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń na czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze, administracyjno-porządkowe oraz czynności wykonywane na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego. W dalszej części określono niezwykle ważne zagadnie-