DSCN2455 (2)

Zmiany prawno-organizacyjne w Policji w latach 1990-2007 101

Na stanowisko Komendanta Głównego Policji może być powołana, zgodnie z ustawą, osoba nie będąca oficerem Policji. Oficerami Policji nie muszą być też kandydaci na stanowiska zastępców komendanta głównego. Od chwili utworzenia Policji w 1990 r. aż do 2005 roku nie było jednak przypadku powołania na stanowisko komendanta głównego kandydata spoza Policji. Obecnie już kolejny, drugi komendant główny nie jest funkcjonariuszem Policji¹⁷.

Do 1995 r. ustawa nie przewidywała stanowisk zastępców komendanta głównego, co było wyraźną luką prawną, tym bardziej, że od początku utworzenia Policji stanowiska takie w strukturze organizacyjnej Komendy Głównej Policji występowały, de facto bez podstawy prawnej. Od 1995 r. zagadnienie to znalazło swe uregulowanie ustawowe i art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. stanowił, że zastępcę Komendanta Głównego Policji powołuje i odwołuje minister Spraw Wewnętrznych na wniosek komendanta głównego. Co prawda z artykułu tego wynikało, że Komendant Główny Policji mógł mieć tylko jednego zastępcę, ale analiza dalszych przepisów wskazywała na interpretację odmienną. Ustęp 5 tego artykułu stanowił bowiem, że w razie zwolnienia stanowiska komendanta głównego minister, do czasu powołania nowego komendanta, powierzał pełnienie obowiązków Komendanta Głównego Policji, na okres nie dłuższy niż trzy miesiące, jednemu z jego zastępców. W razie zaś czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta głównego minister, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji, jednak na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, powierzał pełnienie obowiązków komendanta głównego jednemu z jego zastępców (art. 5 ust. 6). Nieścisłości te zostały wyjaśnione w zmianie do ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 158, poz, 1122),

¹⁷ W pierwszym przypadku na stanowisko KCP powołany został funkcjonariusz Straży Granicznej, obecnie - prokurator. Warto też zauważyć, że przepisy rozporządzenia ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 17 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych (Dz U 2004, Nr 2, poz. 14), wskazują, że niezależnie od wymaganego stażu służby w Policji, który wynosi od roku do 7 lat, do objęcia stanowisk komendanta głównego, komendanta wojewódzkiego i powiatowego Policji oraz. ich zastępców wymagany jest staż służby na stanowiskach kierowniczych w Policji. Staż ten wynosi odpowiednio: dla komendanta głównego i jego zastępców oraz komendanta wojewódzkiego i komendanta szkoły policyjnej - 5 lat dla zastępców komendanta woje wód /.kiego i zastępcy komendanta szkoły - 3 lata, dla komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego - 2 lata. zastępców komendanta powiatowego I rejonowego - 1 rok. W tej sytuacji nic dziwnego, że kontrowersje budzi, i to nie tylko w Środowisku policjantów, powołanie ostatnio na stanowisko Komendanta Głównego Policji prokuratora, który nie posiada wymaganych kwalifikacji i stażu służby oraz stażu służby na stanowisku kierowniczym w Policji. Wprawdzie ustawa o Policji nie określa, że kandydat na to stanowisko ma fcyć policjantem, niemniej jednak minister wnioskujący o powołanie na lo stanowisko prokuratora naruszył wydany w tym zakresie własny akt wy konawczy do ustawy, określający kwalifikacje zawodowe i staż służby w Policji oraz staż służby na stanowisku kierowniczym w Policji. W tej sytuacji minister, przed złożeniem do Prezesa Rady Ministrów wniosku o powołanie Komendanta Głównego Policji powinien zmienić ustalone przez siebie, w rozporządzeniu wydanym na podstawie upoważnienia ustawowego, wymagania w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby kandydatów na Komendanta Głównego Policji