DSCN2457

Zmiany prawno-organizacyjne w Policji w lalach 1990-2007 103

Istotną rolę w strukturze komendy spełnia też Biuro Spraw Wewnętrznych, do zadań którego należy wykrywanie i ściganie przestępstw popełnionych przez policjantów i pracowników Policji (tzw. policja w Policji). Komórki organizacyjne tego biura funkcjonują w każdym województwie.

Funkcję opiniodawczą, doradczą oraz konsultacyjną dla Komendanta Głównego Policji pełni Rada Konsultacyjna Komendanta Głównego Policji, utworzona na mocy decyzji nr 644 KGP z dnia 10 grudnia 2004 r, (Dz. Urz. KGP nr 23, poz. 148).

Terenowymi organami Policji do 1 stycznia 1999 r. byli:

-    komendanci wojewódzcy Policji;

-    komendanci rejonowi Policji;

-    komendanci komisariatów Policji.

Komendanci wojewódzcy byli mianowani (od 1995 r. są powoływani) i odwoływani przez ministra Spraw Wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji, zaopiniowany przez wojewodę. Do powołania przez ministra wymagana była od 1995 r. dodatkowo opinia sejmiku samorządowego, który stanowił wówczas reprezentację gmin danego województwa. Wprowadzenie tego rozwiązania miało na celu zwiększenie wpływu na Policję przedstawicieli samorządu terytorialnego. Wprawdzie opinia wojewody, podobnie jak opinia sejmiku samorządowego, nie miała wiążącego wpływu na decyzję komendanta głównego i ministra, to jednak w praktyce nie wystąpiły przypadki, by bez pozytywnej opinii tych organów został powołany komendant wojewódzki. Sejmik samorządowy, wydając opinię o kandydacie na komendanta podejmował w tej sprawie uchwałę, po uprzednim przesłuchaniu kandydata na posiedzeniu i zapoznaniu się z jego programem działania.

Komendantów rejonowych Policji mianował (od 1995 r. powoływał) i odwoływał Komendant Główny Policji na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, po zasięgnięciu opinii wojewody oraz sejmiku samorządowego właściwego dla danego województwa. Rozwiązania wymagające opinii sejmiku samorządowego wprowadzone zostały w 1995 r. Były one w odniesieniu do komendantów rejonowych pozbawione racjonalnych przesłanek, gdyż powołaniem komendanta rejonowego zainteresowani byli tylko delegaci z gmin leżących w obrębie działania komendy rejonowej, a nie cały sejmik.

Komendanci komisariatów mianowani byli (od 1995 r. są powoływani, podobnie jak wymienione wcześniej organy terenowe Policji) i odwoływani przez komendanta wojewódzkiego Policji na wniosek komendanta rejonowego zaopiniowany przez właściwy organ samorządu terytorialnego. Z uwagi na brak dokładnego określenia w ustawie z 1990 r„ który organ samorządu terytorialnego (obecnie gminnego) jest właściwy, w praktyce powstawały trudności interpretacyjne. Wątpliwości te zostały usunięte w wyniku zmiany ustawy w 1995 r., zgodnie z którą opinię przedstawiały właściwe rady gmin.

Wyżej wymienione rozwiązania dawały możliwość stopniowego upolityczniania kierowniczych stanowisk w Policji i w tym czasie dość dużą rotację na tych stanowiskach. Nie sprzyjało to efektywnemu działaniu Policji jako