DSCN7364 (2)

74 KORNEL UJEJSKI: WYBÓR POEZJI

A kiedy z tą pieśnią przed Panem upadną, To raju stróżowi miecz z ognia wykradną; Na ziemi wygnania usłyszą wołania:

⁴⁰ „Zwijajcie namioty podróżne!” —

OSTATNIE GŁOSY SODOMY

24. Tedy Pan dżdżył na Sodomę i Gomorę siarką i ogniem od Pana z nieba.

Genesis roz. XIX. GŁOS PIERWSZY

Na Boga! gdzie droga do miejskich, do bram, Przede mną, nade mną tu ognie i tam,

Z iskrami we włosach,

Po trupach, po stosach, ^s Ja lecę szalony w grób!

Wiatr szumi, a tłumi mój oddech ten szum, Żar pryska, a ściska, nie puszcza mnie tłum, Hej, z drogi! kto żyje,

Bo nożem przebiję,

¹⁰ Daremnie... oh! padam... trup!

w. 37-40 Zapowiedź końca wędrówki (będącej karą za grzech pierworodny) i odzyskania utraconego raju-Edenu dzięki mocy poezji.

OSTATNIE GŁOSY SODOMY

Pierwodruk w: (Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich* t. 1 i odb.

Zniszczenie Sodomy i Gomory jako kara Boża za zepsucie obyczajów zapisane w Księdze Rodzaju XIX.

GLOS DRUGI

To do dnia pochodnia roznieca się już,

Na głowy ogniowy spadł wieniec nam z róż,

Ty drżysz mi na ręku?

O luba! bez lęku ¹⁵ Czekajmy w pieszczocie snu.

W połysku, w uścisku opada mi skroń,

Dym mroczy! — gdzie oczy, twe usta, twa dłoń! Tam lawy wrą deszcze —

0    luba! raz jeszcze

²⁰ Pocałuj — bo konam — tchu!!

GŁOS TRZECI

Ja młoda! o! szkoda urody i lat,

Bez życia, użycia odlatam mój świat,

O Boże mój, Boże!

Przed tobą w pokorze ²⁵ Zanurzam twarz moją w proch.

Gniew boży tak sroży za jeden nasz błąd, — Hej ludzie! kto w cudzie wyniesie mnie stąd, Kto weźmie na ręce,

Ja temu poświęcę ³⁰ Mą młodość... ha! pali... och!

GLOS CZWARTY

Morderca bez serca wytępia swój ród,

1    z nieba miast chleba śle ogień i głód,

Chce zniszczyć potopem,

To siarki ukropem,

³⁵ Przez siebie wszczepiony grzech.