DSCN4817 (2)

W

Ikonografia Anm

dusze: jeśli zaś byłby to wizerunek raęcaonniks. mówimy święty Ae fanie, który za Chrystusa przelałeś swą krew. który |ako piorw—f męczennik śmiało możesz mówić, wstaw mą za nami)

Dalej podkreślał autor, że inaczej modlimy się do Boga (o zbawienie), inaczej zaś do świętych (o wstawiennictwo). Kult ikon Chrystusa, Maryi, świętych apostołów, proroków i męczenników łączy się ściśle, zdaniem papieża, z wiarą w ich wstawiennictwo przed Bogiem.

Podczas pierwszej sesji soboru biskup Ifeodoąjusz, składając wyznanie swej czci dla świętych wizerunków, dodał do niego również modlitwę o wstawiennictwo wyobrażonych na nich świętych:

Rogocunctos illoe ex tota anuna, ttt intercedaot prssM ad Dwa quatenus det mihi per interceesiones eorum tnwaiit musnrwzdw penes se in die iudicii*⁷.

(Proszę ich wszystkich z całej duszy, aby wstawili się ss swą de Boga, ażeby przez ich pośrednictwo okazał mi swą litość w dam sądu)

Sobór wprowadził fundamentalne dla kultu obrazów rozróżnienie pomiędzy adoracją (pro$kynesis Utimtitkil zarezerwowaną wyłącznie dla Boga, a czcią (protkyiusis katrfiśr), która może być oddawana również wizerunkom świętych* Oto kluczowa dla teologii ikony definicja II Soboru Nicejskiego:

Orzekamy z całą dokładnością i zgodnie, se pradanUi lułta powinny być nie tylko wizerunki drogocennego i ożywiającego Kr ryża. ale tak samo czcigodne i święte obrazy malowane, ułożone w mozaikę lub innym sposobem wykonane, które se certą aauesaoai się w kościołach, na sprzęcie liturgicznym esy aa szatach, aa ścianach czy na desce, w domach czy przy drogach a wyobraaeaaaaa Arna

³⁷ Mamu. t 12. 1013. Warto zwróćii* uwagę ns iwhslnłiiglrzaj i kaialtwr intercesji postulowanej w modlitwie Ihodoąjueta. Z tego seaMge ekrwse nachodzą pierwsze potkonokiaetyesne przedstawienia Dom enałiewsaa tte na z Martwili (eschatologiczny sens obrani pogłębia to obecność afchaaW łów) oraz malowidła w S. Marie w Ceetełeeprio (mb przypis ftt 1M

*0. B f aiłnsr. op. cit., #. 20; P. Bwśskaaaow. op et,a Ml Oafcpwesm swsnisck wynikłych a błędnego przekładu tych taramiśw « graht ne bag aob. J Mijmihdf, op cit., t. S0-S1.