22 1. Retinol i karotonoidy witamina A i jej prowitaminy
a)
b)
+ H20 [OH~]
-co2
C)
Rys. 1.13. Schemat syntezy aldehydu fi-C14 (c) z fl-jononu (a) poprzez związek pośredni - ester glicydowy (b)
1.5.1. Synteza retinolu według schematu C14 + C6 metodą firmy Hoffman-La Roche
/ł-jonon -» aldehyd /?-C14 -» octan retinylu
W metodzie tej, opracowanej przez Islera i współpracowników, najpierw z /i-jononu otrzymywany jest aldehyd y?-C14, który w reakcji Grignarda z pierwszorzędowym alkoholem acetylenowinylowym tworzy z wydajnością ok. 80% acetylenowy diol C20 (rys. 1.14).
Następnie, w rezultacie częściowego katalitycznego uwodornienia potrójnego wiązania do podwójnego w środowisku eteru naftowego, acetylenowy diol przekształca się w etylenowy diol Cz0 (glikol etylenowy C20) z niemal ilościową wydajnością. Reakcja ta jest wysoce specyficzna dzięki zastosowaniu specjalnego katalizatora, zwanego katalizatorem Lindlara. Jest to pallad osadzony na węglanie wapnia (Pd/CaC03), poddany działaniu soli ołowiu i chinoliny, w wyniku czego jego aktywność zmniejsza się w określonym stopniu, co umożliwia selektywne uwodornienie wiązania potrójnego do podwójnego.
Rys. 1.14. Schemat tworzenia acetylenowego diolu C20 (c) z aldehydu )J-CU (a) i pierwszorzędowego alkoholu acetylenowinylowego (b)
Otrzymany etylenowy diol C20 poddawany jest częściowej estryfikacji w celu zablokowania pierwszorzędowej grupy alkoholowej, co ma zapobiec niepożądanym reakcjom ubocznym. Na glikol C20 działa się ściśle określoną ilością (1 mol) bezwodnika octowego lub chlorku acetylu w obecności pirydyny w temperaturze 0°C. W efekcie tworzy się monooctan glikolu etylenowego C20 z wydajnością ok. 97%.
Warto nadmienić, że jeżeli na tym etapie produkcji witaminy A zastosować zamiast bezwodnika octowego lub chlorku acetylu inne czynniki acylujące (bezwodniki lub chlorki takich kwasów, jak: masłowy, palmitynowy, bursztynowy lub dowolny inny), to w efekcie można otrzymać odpowiednie estry retinylu, np. palmitynian.
Kolejnym etapem syntezy retinolu jest stworzenie warunków sprzyjających przegrupowaniu allilowemu drugorzędowej grupy alkoholowej i następującej w ślad za tym dehydratacji, w wyniku której pojawia się nowe wiązanie podwójne sprzężone z pozostałymi podwójnymi wiązaniami pentaenowego układu retinolu. Do stymulowania przebiegu tego procesu można stosować jod w eterze naftowym, ale znacznie lepsze wyniki uzyskuje się przy zastosowaniu tlenochlorku fosforu (POCl3) w pirydynie, która wiąże wydzielający się w tej reakcji chlorowodór.
W przypadku wykorzystania tlenochlorku fosforu wydajność octanu retinylu dochodzi do 45% w stosunku do monooctanu etylenowego diolu C20. Przy zastosowaniu kwasu p-toluenosulfonowego w pirydynie lub lodowatym kwasie octowym i w obecności a-tokoferolu, jako czynnika chroniącego witaminę A przed utlenieniem, octan retinylu tworzy się z wydajnością ok. 70%.