RÓWNANIE RÓŻNICZKOWE ELEMENTÓW LINIOWYCH
Element (układ) nazywamy liniowym, jeżeli posiada następująco cechy:
1) zachodzi proporcjonalność pomiędzy przyczyną i skutkiem,
2) spełnia zasadę superpozycji.
Element (układ) liniowy, stacjonarny, ciągły, z parametrami skupionymi o jednym wejśoiu i jednym wyjściu opisuje równanie róiniczkowe zwyczajne o stałych współczynnikach:
Aj,/11) + Aj,^ y(n_1) ♦ .... + kg + A^ + A^ =
= B0x + B^± + Bgł + ......... + (1.1)
gdzie:
z = x(t) ... wielkość wejściowa [wymiar wielkości wejściowej],
y a y(t) ... wielkość .wyjściowa [wymiar wielkości wyjściowej],
A, B ... stałe współczynniki,
t ... czas [s],
n ... tzw. rząd elementu (układu), przy czym dla wszyst
kich realizowalnych fizycznie układów n>m.
Równanie (1*1) zwane też równaniem ruchu, opisuje zarówno właściwości dynamiczne, jak i statyczne danego elementu.
Dla elementów o więcej niż jednej wielkości wejściowej ogólna postać równania (1.1) będzie rozszerzona o grupę wyrazów po prawej stronie związanych z następnymi wielkościami wejściowymi:
1*0
B *x^) PO P
Charakterystyka statyczna
Charakterystyką stateczną elementu (układu) nazywamy zależność między wielkością wyjściową i wejściową (lub wejściowymi dla elementów o większej liczbie wejść) w stanie ustalonym.
Stan ustalony, jest to taki stan, w którym wszelki „ruch” w układzie zaniknął, tsn. pochodne wszystkich sygnałów wejściowych i wyjściowych są równa zero. Ponieważ w stanie ustalonym sygnały przyjmują stałe wartości w funkcji czasu, tsn. x(t) ■ const, y(t) ■ const, będziemy oznaczać war-