£
Wszystkowidzcnie Jahwe również i w pismach sapiencjaln pozostaje w związku z jego przebywaniem w niebie. Wedlu Księgi liioba w pojęciu bezbożnika pragnącego skryć się przo^ Jahwe zależy to wręcz od meteorologicznego stanu nieba: gruba powłoka chmur nie pozwoliłaby Bogu widzieć, co się dzieje w dole:
12. Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj, proszę, na wierzch gwiazd, jako są wysokie.
13. Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg?
Izaż przez chmury sądzić będzie?
14. Obłoki są skrytością jego,
iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się. »
Hiob, 22.12—14
(Por. Hiob, 36.29; Psalm, 18.12 [= II Samuel. 22.12]).
Jak widzimy, także i w pismach sapiencjalnych głównym obiektem wszechwiedzy boskiej jest człowiek, rodzaj ludzki, całe jego działanie i myślenie: myśl i czyn.
Z drugiej strony wszechwiedza boska w pismach sapiencjalnych wydaje się pełniejsza niż w Psalmach. W Psalmach nie obejmuje świata umarłych, zatrzymuje się, rzec można, u progu piekieł. Jahwe — mniej lub więcej rozmyślnie — ignoruje umarłych.
Policzony jestem między umarłymi;
jestem jako pobici, leżący w grobie, na których więcej nie pamiętasz, którzy są od ręki twojej wytraceni.
Ps., 88.6
Nie ukrywajże oblicza twego przede mną;
bom ci podobny zstępującym do grobu.
Ps., 143.7
W Przypowieściach natomiast, i w Księdze Hioba, Bóg widzi również w Szeolu.
Piekło i zatracenie są przed Panem
Przyp., IM. 11
Odkryte są przepaści przed nim,
a nie ma przykrycia zatracenie.
//lob, 26.8 (por. 38.17)
100