36
r
36
r
15 Dixerat et flebant. Placuit caeleste precari
numen et auxilium per sacras ąuaerere sortes. Nulla mora est: adeuat pariter Cephisidas undas, ut nondum liąuidas, sic iam vada nota secantes. łnde ubi libatos irroravere liąuores 20 vestibus et capiti, flectunt vestigia sanctae
ad delubra deae, quorum fastigia turpi pallebant rnusco stabantąue sine ignibus arae.
Ut templi tetigere gradus, procumbit ute~que pronus humi gelidoque pavens dedit oscula saxo 25 atque ita „Si precibus", dixerunt, „numina iustis
victa remollescunt, si flectitur ira deorum, dic, Themi, qua generis damnum reparabile nostri arte sit, et mersis fer opem, mitissima, rebus.“ Mola dea est sortemque dedit: „Discedite templo
et velate caput cinctasąue resolvite vestes ossaąue post tergam magnae iactate parentis!® Obstipuere diu, rumpitąue silentia voce Pyrrha prior. iussisąue deae parere recusat, detąue sibi veniam, pavido rogat ore pavetque laedere iactatis maternas ossibus umbras.
Interea repetunt caecis obscura latebris verba datae sortis secum inter seque volutant.
Inde Promethides placidis Epimethida dictis mulcet et „Aut fallax“, ait, „est sollertia nobis, aut pia sunt nullumque nefas oracula suadent; magna parens tcrra est, lapides in corpore terrae ossa reor dici^ iacere hos post terga iubemur.®
Descendunt velantque caput tunicasque recingunt et iussos lapides si*a post vestigia mittunt.
Saxa — quis hoc credat, nisi sit pro teste vetustas ? — ponere duritiem coepere suumque rigorem mollirique mora mólłitaque ducere formam.
Inque brevi spatio superorum numine saxa missa viri manibus .faciem traxere virorum, et de femineo reparata śst femina iactu.
Inde genus durum sumus experiensque laborum et documenta damus, qua simus origine nati.
XXII
Arachne
(Ovidius, Metam. VI 14-18. 22-54. 70—82. 103—107. 127—130.136—145).
Huius ut aspicerent opus admirabile, saepe deseruere sui nymphae vineta Timoli, deseruere suas nymphae Paetolides undas.
Nec factas solum vestes, spectare iuvabat tum quoque, cum fierent: tantus decor adfuit arti, sive levi teretem versabat pollice fusum, seu pingebat acu; scires a Palladę doctam.
Quod tamen ipsa negat tantaque offensa magistra „Certeta, ait, „mecum, nihil est, quod victa recusem!“ Pallas anum simulat falsosque in tempora canos addit et infirmos baculo quoque sustinet artus.