Elementa Latina IV 3

dicta tuo generi serisąue nepotibus esto!“

Post ea discedcns sucis Hecateidos herbae sparsit; et extemplo tristi medicamine tactae defluxere comae, cum quis et naris, et aures, fitąue caput minimum, toto quoque corpore parva est: in latere exiles digiti pro cruribus haerent, cetera venter habet, de quo tamen illa remittit stamen et antiquas exercet aranea telas.

XXIII

Arion

(Ovidius, Fasti II 83-90. 93-116).

^/    J    /    //

Quod marę non novit' quae nescit Ariona tellus?

Carmine ędrrentes ille tenebat aquaś.

^aepe sequeńs agnafn lupiis *^st a vbce retćntus, saepe avidtpn fugkpis rdstilit agna luptrfn; sappe canes leporasque umb/a cjibuerp sub dna, et stetit yń saxo proxima qerva leapi .et sine lite loqu,ax cum Pallad is alite ęjOrnix sedit, et aćcipitri iuncta cołumba fuit.

Nomen Arionium Siculas imple^erat prrbes captąque erat lyricis A,uso'nis pi& sonis.

Inde domupi repetpns puppkn conscendit Arion atque ita q,daesitq's arte ferebat opejs.

Fórsitan, ibfelix, vent</ś undasque timebas?

At tibi nave tua tutius aequor erat.

Namque gubernator destricto constitit ense ceteraque armata conscia turba manu.

Quid tibi cum gladio? Dubiam rege, navita, puppim Non haec sunt digitis arma tenenda tuis!

Ule, mętu pavidus: „Mortem non deprecor“, inquit, „sed liceat sumpta pauca referre lyra.“

Dant veniam ridentque moram. Capit ille coronam, quae possit crines, Phoebe, decere tuos; induerat Tyrio bis tinctam murice pallam;

reddidit icta suos pollice choi’da sonos, flebilibus numeris veluti canentia dura traiectus pinna tern pora eantat olor.

i

4B

Protłnus in mediasr ornatus desilit undas: spargitur impulsa ca^rula puppis aqua.

Inde — fide maius — tergo delphina recurvo

se memorant oneri supposuisse novo.    30

Ille sedens citharamąue tenet pretiumąue vehendi cantat et aequoreas carmine mulcet aąuas.

XXIV

Tristis hiems

(Ovidius, Tristia III 10,1—14. 25—40).

Si quis adhuc istic meminit Xasonis adempti

et superest sine me nomen in Urbe meum, suppositum stellis numquam tangentibus aequor me sciat in media vivere barbaria.

Sauromatae cingunt, fera gens, Bessique Getaeque,    5

quam non ingenio nomina digna meo!

Dum tamen aura tepet, medio defendimur Histro: ille suis liquidus bella- repellit aquis.