File0171

40

Tam, gdzie wiedza ślizgając się po zewnętrznej kulturze, będzie świecić jak słońce zimowe, mrożąc lub nie sycąc serca,— prawda katolicka z blaskiem miłość połączy i odtąd prawdy nie będą już tylko gwiazdkami pięknemi, tkającemi szatę dzisiejszej kultury, ale pochodniami, co nowo znaczą szlaki ludzkości w jej zdążaniu do Królestwa Bożego na ziemi.

Tam, gdzie człowiekowi dzis^:ejszemu różne gałęzie nauki rozbiegły się niby pacioreczki, co się ze sznureczka rozsypały i powiązać się nie dają,—katolicyzm w swych fundamentalnych zasadach poda mu kit spojenia, i umysłowi dzisiejszemu wybuduje kopułę wielką, co te różne kaplice i kapliczki wiedzy zjednoczy w hymnie szczytnym, tak do szczęścia myśli potrzebnym i niezbędnym: Gloria in excelsis Deo!

*

* *

„Oimia instaurare in Christo!—wszystko należy odnowić w Chrystusie, wola Papież Pius X (encyklika z d. 11 czerwca 1905 r. do biskupów włoskich) więc nietylko to, co należy właściwie do misyi boskiej Kościoła ale i to także, co wypływa z niej: więc cywilizacyę chrześciańską i to wziętą zarówno w ogólnej zawartości jak i rozpatrywaną w poszczególnych elementach jakie się na nią składają".

Zupełnie osobne zarezerwowałem sobie miejsce dla omówienia łączności idei Kościoła z ideałami socyal.nymi, które w naszych czasach na pierwsze wysuwają się miejsce.

I tu znowu postawię konserwatyzmowi źle pojętemu, chcącemu i Kościół odciąć od ruchu socyalnego, jedno pytanie po drugiera.

Dlaczego, pytam, mamy widzieć Kościół w łączności z jedną tylko formą rządu albo tylko z jedną formą politycznego życia; i pytam, dlaczegóż mu nie zostawić wolności, dlaczegóż nie odgraniczyć religii, nie uniezależnić Kościoła od tych, co chwilowo stanowią władzę, Dlaczegóż katolicyzm niema mieć wolności czy tu, czy tara, do tej lub owej formy, która mu się podoba, przylgnąć? Pamiętam, że gdy wydane zostało pismo katolickie, które się wspierało na demokracyi, spotkałem wybitnego myślącego człowieka, który powiedział mi: „Ja nigdy nie miałem pojęcia, że katolik może być demokratą'

.Lecz czyż potrzeba nam na to odpowiadać po znanem orędziu Leona XIII do katolików francuskich, w którem tak wyraźnie i tak