fnr materialy1003

Ubytek krwi w następstwie urazu i złamania, a także z powodu wystąpienia obrzęku pourazowego, może wymagać przetaczania krwi i płynów krwiozastępczych, aby zmniejszenie objętości krwi nie pociągało za sobą zmniejszenia funkcji wydzielniczych nerki.

Tętnice i nerwy ulegają uszkodzeniom w obrębie narządu ruchu najczęściej w tych miejscach, w których przebiegają blisko kości lub są fizjologicznie usidlone przez przyczepiające się do kości mięśni i więzadła.

ZABURZENIA METABOLICZNE PO ZŁAMANIACH KOŚCI

Ponieważ Jak wspomniano wyżej, energia kinetyczna urazu uszkadza nie tylko kość. lecz także mięśnie i otaczające tkanki miękkie, powstaje obrażenie o wiele większe niż jest to widoczne.

Po złamaniach dużych kości długich z rozległym uszkodzeniem mięśni istnieje duża skłonność do ubytku azotu. Trwa ona od 10 dni do 3 tygodni, pomimo dowozu z pożywienia ilości azotu znacznie przekraczających normalne dzienne zapotrzebowanie (ujemny bilans azotowy). Ubytek azotu po złamaniach (i po złożonych urazach) jest spowodowany częściowo wydalaniem z moczem końcowych produktów rozpadu krwi i uszkodzonych tkanek.

Większość złamań nie powoduje wydalania dużych ilości wapnia ,i fosforu. Po złamaniu kości udowej u młodego mężczyzny wydalanie wapnia z moczem rzadko przekracza 200 mg na dzień, przy czym dowóz zazwyczaj wynosi około 200 mg lub nieco mniej. Nie ma żadnych dowodów na to, że duże ilości przyjmowanego w pokarmach wapnia przynoszą korzyść w gojeniu złamania.

Zanik tkanek złamanej kończyny spowodowany jest zranieniem tkanek, unieruchomieniem i brakiem czynności mięśni. Zranienie dużej masy mięśni prążkowanych jest niebezpieczne (szczególnie w okolicy pośladków i ud) wskutek ubytku krwi i płynu, możliwości beztlenowcowego zakażenia oraz wchłaniania substancji komórkowych obumierających mięśni.

ZŁAMANIA POWIKŁANE USZKODZENIAMI NACZYŃ KRWIONOŚNYCH I NERWÓW

Najczęściej mamy do czynienia z uszkodzeniami naczyń krwionośnych i nerwów w wyniku ich usidlenia przez przemieszczające się odłamy złamanej kości, względnie w wyniku stłuczenia, skrócenia lub nawet rozerwania. W przypadku zranień wojennych do uszkodzeń dochodzi głównie z powodu urazów przez pocisk z broni palnej przemieszczający się z dużą prędkością (efekt kawitacji przy rozkawałkowaniu kości).

Zranienia z powodu urazów tkanek miękkich bez złamania kości lub zwichnięcia stawów dotyczą najczęściej ręki — uszkodzenia typu przecięcia szybą, zranienia zbrodnicze (nóż, brzytwa, żyletka) oraz samookaleczenia (w tym próby samobójcze).

Kończyna górna. Tętnica podobojczykowa i splot ramienny są podatne na uszkodzenia w miejscu największego unieruchomienia, czyli między obojczykiem a pierwszym żebrem. Tętnica ramienna i nerw promieniowy narażone są na całej swej długości z racji przylegania do kości ramiennej. Szczególnie zagrożone są w okolicy stawu łokciowego

a

d

— złan o wiele liczba ; zaburzę krążeńi Kor kolano kanału zagroż< mięśnie stawov tyłowi) kowej.

Zal często jest ty docho< kończy tający w prz} tworze nia un ca).

zbl

nie