przepisów prawnych, systemu podatkowego lub podjęcia innych przedsięwzięć regulacyjnych, mających na celu przeobrażenie tych stosunków w taki sposób, aby usprawnić procesy gospodarowania. Wymienione zależności przedstawia rys. 2.
Rysunek 2
Miejsce rynku w procesach gospodarowania
Rynek jako składnik regulacyjnej sfery gospodarowania może być ujmowany w dwóch aspektach, które bezpośrednio wynikają z jego definicji, a mianowicie:
— w aspekcie podmiotowym,
— w aspekcie przedmiotowym.
Wyodrębnienie tych dwóch aspektów rynku umożliwia konkretyzację podstaw jego funkcjonowania.
Aspekt podmiotowy rynku nawiązuje do istnienia i funkcjonowania podmiotów rynku oraz stosunków, które między nimi zachodzą. Podmioty procesów gospodarowania stają się podmiotami rynku, jeżeli reprezentują podaż lub/i popyt, a więc gdy występują w roli sprzedawców lub/i nabywców-. Działania podmiotów rynku oraz stosunki między nimi są oparte na istnieniu rozbieżnych interesów (aspiracji). Mogą się one ujawniać zarówno w sferze stosunków wymiany między sprzedawcami a nabywcami, jak i w sferze stosunków równoległych, a więc między działającymi na rynku sprzedawcami lub nabywcami.
Podstawowymi podmiotami rynku mogą być przede wszystkim1 2:
— gospodarstwa domowe (konsumenci),
— przedsiębiorstwa produkcyjne (przemysłowe przedsiębiorstwa produkcyjne, gospodarstwa rolne),
— przedsiębiorstwa usługowe (handlowe, transportowe, ubezpieczeniowe itd.),
— banki,
— państwo.
Z formalnego punktu widzenia wszystkie podmioty rynku są równorzędne. Stosunki między nimi nie są oparte na zasadzie podległości lub nadrzędności jednych podmiotów nad innymi, lecz na zasadzie formalnej równorzędności3. Formalna równorzędność podmiotów rynku umożliwia wzajemne oddziaływanie na siebie sprzedawców i nabywców, które jest podporządkowane zaspokajaniu ich rozbieżnych aspiracji. Struktura procesu tego wzajemnego oddziaływania zależy przede wszystkim od siły przetargowej sprzedawców' i nabywców.
Podmioty rynku mogą występować wyłącznie jako sprzedawcy lub wyłącznie jako nabywcy, ale najczęściej występują równocześnie jako sprzedawcy i jako nabywcy różnych przedmiotów w'ymiany.
Członkowie gospodarstwa domowego, oferując pracę, zgłaszają jednocześnie popyt na produkty i usługi. Mogą oferować pieniądz, gdy dysponują nadwyżkami pieniężnymi; zgłaszają popyt na pieniądz, gdy odczuwają jego niedobór w stosunku do potrzeb w danym czasie.
21
Wyodrębnienie podmiotów rynku może przybierać również odmienną postać (por. M. Nasiłowski, System rynkowy. Podstawy mikro- i makroekonomii, Warszawa 1996, s. 23 i nast.).
Nie oznacza to, że stosunków między podmiotami rynku nie może charakteryzować istnienie rzeczywistej przewagi sprzedawców nad nabywcami lub odwrotnie, zależnej między' innymi od struktury podmiotowej i przedmiotowej rynku, o czym jest mowa w rozdziale 11.