(702)

W sferze państwowej model cywilny wydaje się zdecydowanie skuteczniej niż jego alternatywa. Jak twierdzi Bartosz Bolechów, przemawiają za nim nastęj jące argumenty:

1.    Obecność wojska na ulicach budzi przekonanie o sile ugrupowań terroi stycznych i ich taktyki, wskazując na słabość państwa zmuszonego sięg do armii - głównego elementu obronności państwa.

2.    W przypadku konfliktów społeczno-politycznych, gdzie terroryzm jest wyj zem polaryzacji społecznej, obecność sił zbrojnych może jedynie zintensyi kować to zjawisko, plasując armię na pozycji jednej ze stron konfliktu. |

3.    Działania w środowisku cywilnym, gdzie użycie siły ma charakter selekty^

ny i musi być zgodne z obowiązującymi procedurami, są sprzeczne z etoseji wyszkolenia sił zbrojnych, dla których siła jest podstawą działania zmierza] jącego do unicestwienia przeciwnika.    |

4. Praktyka wykazuje, iż rozwiązania siłowe reprezentowane przez armię jedy!

me intensyfikują konflikt i związane z nim działania terrorystyczne. 1

5.    Wykorzystywanie wojska w konfliktach lokalnych ma fatalne skutki z punkti

widzenia przestrzegania praw człowieka lokalnej społeczności.    J

6.    Zdane na pomoc wojskową władze cywilne stopniowo się od niej uzależniali

ją zmieniając tym samym stan wyjątkowy w permanentny.

7. Długotrwałe wykorzystywanie armii w konfliktach cywilnych odciąga ją odi

głównego zadania, jakim jest bezpieczeństwo granic i państwa przed leniami zewnętrznymi*⁷.

Podobnie jak w przypadku szczebla lokalnego również w sferze międzynaro< rozpatruje się zasadniczo dwa modele postępowania: 1) militarny i 2) niemi!

(bardziej rozumiany jako działania polityczne państwa lub grupy państw). W ot

sytuacji wojny z międzynarodowym terroryzmem wykorzystywane są oba mi jednak wobec zróżnicowanej percepcji zjawiska czynniki reprezentatywne dla j go z modeli mogą mieć przewagę nad innymi w zależności od wykorzystując państwa, grupy państw lub organizacji. 1 tak na przykład Stany Zjednoczone sk są w większym stopniu do wykorzystywania elementów siłowych niż państw: Europejskiej, bardzo powściągliwe w kwestii uderzeń prewencyjnych.

' W kontekście responsu militarnego stosuje się takie działania, jak: 1) wojna: stwami sponsorującymi terroryzm (jak dotychczas w pełnym tego słowa znaczen jęła Afganistan i Irak); 2) działania prewencyjne (wyprzedzające, za którą uważai wojna w Iraku w 2003 r. mająca nie dopuścić do budowy przez niego broni maść rażenia); 3) dzia&nia o charakterze odwetowym (bombardowanie Libii w 191 4) operacje sił specjalnych (uderzenia przeciwko określonym celom, na przykłai zom szkoleniowym na terytorium innego państwa) jednostek komandosów; 5) specjalne (zabójstwa określonych osób, na przykład przywódcy Hamasu szejka J

f Ibidem, s. 247,248.

f przez armię izraelską); 6) odbijanie zakładników (na przykład nieudana próba odbi-_cia izraelskich sportowców z rąk arabskich terrorystów w czasie igrzysk olimpijskich ^;\yi Monachium w 1972 r. bądź udana operacja sił izraelskich w Ugandzie w 1976 r.

■ w celu uwolnienia przetrzymywanych na pokładzie uprowadzonego samolotu przez % arabskich terrorystów obywateli izraelskich). Działania niemilitame obejmują: 1) akcje dyplomatyczne (podejmowanie, często potajemnie, negocjacji, jak na przykład w spra-I wie amerykańskich zakładników przetrzymywanych w Iranie w 1979 r.); 2) sankcje ekonomiczne (stosowane przez państwo lub grupę państw przeciwko określonym państwom uznawanym za sponsorujące terroryzm); 3) blokowanie źródeł finansowania (śledzenie przepływu finansów i zamrażanie aktywów, na przykład przedsiębiorstw podejrzewanych o bycie ekspozyturą organizacji terrorystycznej); 4) oferta porozumienia ze strony państwa (obejmująca jednak dość specyficzne przypadki, jak na przykład propozycja rządu saudyjskiego wysunięta wobec terrorystów z gwarancją amnestii lub jednostronne uwolnienie osób skazanych za działalność terrorystyczną - gesty te nie pizynosząjak dotąd spodziewanych rezultatów).

.Modele walld t terroryzmem na forum lokalnym'(państwowym) V |    '?v-

4)>cywilnyivaylt    ji|;poU^hy<^ i wyml^źspra^edl^śaj^^^lraldują^.:

III terroryzm Jako czyń krymmalny

2). militarny ^ skoncentrowany na stosowaniu,siły jako. odpowiedzi mogącej w przypadku państwa. 1$^r r demokratycznego ikutkowaf ogramćz^ntemkwob^&bywatelakidi £ procedurdemókratycztiycli ■'?. Modele’

:1)‘ niemihtarny: aktje dyplomatyczne,.sankcje ekonomicznej blokowanie źródeł finansowania .y $,‘d militarny) wpjnai pańsWami-sponwru^tymi tet^rj^dpałania prewettt^keł dzidaiua p_jcha-,

Globalna strategia walki z terroryzmem: Organizacja Narodów Zjednoczonych, Stany Zjednoczone i Unia Europejska

ONZ i zwalczanie międzynarodowego terroryzmu: Podstawowym pytaniem ogniskującym się wokół kwestii ONZ i międzynarodowego terroryzmu jest zdolność Organizacji do podejmowania wymierzonych w niego i skutecznych działań. Zagadnienie to wciąż stawia na porządku dziennym problem prawa międzynarodowego i dostosowania się do niego państw członkowskich. Oznacza to przyjęcie na forum lokalnym uniwersalnych zasad, w których nie będzie miejsca na rozwiązania partykularne, o co obęcnie oskarża się Stany Zjednoczone - sprawa osób przetrzymywanych w bazie Guantanamo. Z jednej więc strony istnieje szeroki front wojny z terroryzmem, z drugiej zdają się przeważać partykularne priorytety mocarstw.

523