Homilia



H2 {
FONT-SIZE: 12pt; MARGIN: 0cm 0cm 0pt; FONT-FAMILY: "Times New Roman"; TEXT-ALIGN: justify
}



Homilia na
Niedziel VIII zwykłą ( rok B)
To właśnie my jesteśmy listem Boga pisanym w sercach naszych.
Nie wszystko nowe jest
dobre.
           
Wziąłem do ręki bardzo ciekawą książkę pod bardzo bliskim nam tytułem :,,
Portret Jana Pawła II ". Wbrew tytułowi autor
Andre Frossard nie rysuje
dosłownie portretu zdjęciowego , aby ktoś nie powiedział, ze ma w domu
dziesiątki zdjęć naszego Papieża. Cóż więc tam pisze ? Po prostu sięga jakby do
duszy Ojca św. i pyta między innymi jak Jan Paweł II się modli. Uważając to
pytanie za nie właściwie postawione
szybko się poprawia i mówi : Jak Ojciec
św. radzi się modlić ?  Temat dla młodego pokolenia zdaje się też
niestosownie poruszany, bo Ten człowiek będący spoiwem trzech pokoleń
jak
podają nasi bracia przeciwnicy
co nam może powiedzieć 82-letni papież. A
jednak, jak to bywa często
Jan Paweł II z humorem wspomina swoje młode lata.
... Miałem dziesięć, dwanaście lat , byłem ministrantem, muszę wyznać ...że
niezbyt gorliwym. Mój ojciec spostrzegłszy moje niezdyscyplinowanie , powiedział
pewnego dnia : nie jesteś dobrym ministrantem . Nie modlisz się do Ducha
Świętego. Powinieneś modlić się do Niego.  Pokazał mi wtedy jakąś modlitwę,
której Ojciec święty wcale nie zapomniał.  Nie zapomniałem jej , mówił
dalej Ojciec święty
była to bardzo ważna dla mnie lekcja duchowa, trwalsza,
niż wszystkie inne, które mogłem wyciągnąć z lektur, z nauczania, które
odebrałem..."
        I tyle
lat dzieciństwa, młodości, studiów i życia kapłańskiego to, co było w sercu i w
mocnej woli wcale nie było przeżytkiem . To był fundament, opoka mocno zbudowana
na modlitwie, sumieniu, klimacie życia w rodzinie
mimo, że Bóg tak wcześnie
zabrał Mu matkę. Łatwo jest burzyć porządek
jakby stary drewniany kościółek ,
który kiedyś władza kazała burzyć na przykład w Nowej Hucie. Gmach wiary i
moralności chrześcijańskiej , które jak wspomina Papież
świat dzień po dniu
każe równać z ziemią
ostał się, jest mocny i jakże bardzo sprawdzonym.
Nowa czy stara nauka Pana
Jezusa ?
           
W rozmowie osób wiekiem dobiegającym do dorosłości ktoś tak rozsądnie
powiedział, że współczesny, zwłaszcza młody chrześcijanin skłonny jest wybierać
z Ewangelii , co  mu odpowiada, pasuje !Chcemy do starego sukna przyszywać
nowe łaty poglądów, sensacji, zamiarów, pragnień, a nawet tzw. obyczajów XXI
wieku. Boimy się słowa ,, formalizm " , ciemnogród, stare schematy itp. Wielu
chce znaleźć metodę na formowanie nowoczesnego katolika. Każdy z nas przyzna mi,
że Pan Jezus nas nie dzieli, nie szuka zewnętrznego piękna, schludnego ubrania

wręcz odwrotnie
kocha i chce objąć swoim Sercem całego człowieka. A my ?
my
albo kochamy Go z całego serca, albo wcale. Ileż to razy słyszeliśmy, że mamy
być albo gorącym, albo zimnym
nigdy letnim uczniem Chrystusa.
           
Podobało mi bardzo trafne określenie takiego wybieracza z katechizmu, z
przykazań Bożych i kościelnych -  człowiek z ,,połataną" wiarą, krawcem
przyszywającym Noe łaty, do tego, co stare. Połatana tutaj jest także miłość.
Stąd płynie smutny wniosek
nie jesteśmy czytelnym listem Pana Jezusa. Owa
chrześcijańska ,, nowość" ukazywana naszym życiem na co dzień
jeśli tego nie
czynie, co czynić powinienem
nie przemówi pozytywnie do nikogo.
Sanktuarium tego, co Boskie i
święte w naszej duszy.
           
Dziwią się nasi bracia niewierzący, że Kościół  i Ewangelia trwają tyle
wieków. Wielokrotnie tak bardzo doświadczany, niszczony, wyśmiewany dosadnie i
bluźnierczo . To co stare, ale Boskie nie skostniało, a przyszywane nowe łaty
zmian, reformowania struktury Kościoła dla wielu nie wyszło na dobre . Ponownie
trzeba było sięgnąć do starych fundamentów, które wcale nie stały się zmurszałym
zabytkiem. To źródło nie wyczerpało się i nadal darzy nas najczystszym darem dla
ciała i dla duszy. Zmieniali się ludzie, a z nimi zwyczaje i czasy
do tego co
mądrości swojej ,, wykroił "  Bóg  - na nic zdało się przyszywanie
nowych łat, a co bardziej oczywiste
żadnych łat. Troska Kościoła o czystość
kultu Bożego i właściwą interpretację Pisma św. ustrzegła niejednego przed
bolesna porażką.
        Przez
obecność ożywiającą Ducha Św.  Kościół stał się nieograniczonym czasem, ani
przestrzenią Miłości. Trwa w wiecznym ,, Teraz". Jest otwartym dla każdego. Jest
przystanią  i bezpiecznym portem dla  radosnych i  smutnych,
 bogatych i biednych, starszych i dla młodzieży dla ludzi cierpiących i
cieszących się zdrowiem. W Kościele ubranym w nową szatę i w nowym naczyniu (
bukłaku ) tak często nie ma miejsca dla sumienia, na sprawiedliwość zamkniętą w
Chrystusowej Ewangelii. Czas Kościoła roku 2003
jest nadal czasem zdobywania
bogactw najcenniejszych, odnalezienia miejsca dla Boga w sanktuarium naszego
sumienia, czasem zdobywania nowej szaty drogą wiary, miłości i nadziei czerpanej
ze Źródła nieprzebytego
Chrześcijanin, to człowiek
wolny.
           
Trzeba umieć być wolnym . Spostrzegany bolesne doświadczeni z życia mówiące, że
my Polacy nie umiemy szanować,  cenić sobie wolności. Nie umiemy być wolni,
nie umiemy żyć wolnością. Automatycznie tracimy, niszczymy wpisany w serce zapis
Bożego prawa, które wcale się nie starzeje, jest gwarancją trwałości dobrych
zasad.
           
W jednym z serwerów internetowych ( Jezus pl.) postawiono na przełomie starego i
nowego roku pytanie : ,,Czy jesteś prawdziwym chrześcijaninem , czy nie ?
"  Jest tam piękna wypowiedź nauczycielki, która zapytała na lekcji swoich
uczniów w słowach  : chłopcy, jak sądzicie, dlaczego ludzie nazywają mnie
chrześcijanką ... długie milczenie. Wreszcie ktoś podniósł rękę i wykrztusił ...
proszę Pani, może dlatego, że Panią nie znają... W końcu jednak stwierdzono, że
sama wiara bez uczynków nie czyni nas ludźmi Chrystusa. Inny dorzucił, że są
ludzie, którzy wierzą w Boga, a nie są chrześcijanami. Wielu wierzy w
skuteczność mydła, a mimo to go nie używają, ani o drobinę nie są czyściejsi.
Chrześcijanie chodzą do kościoła, ale nie to czyni ich chrześcijanami. Kto więc
jest na serio chrześcijaninem ? Skoro urodziłem się w rodzinie ludzi wierzących,
skoro nie sama wiara, chodzenie do kościoła, modlitwa , moralne życie, czytanie
Biblii czyni nas uczniami Chrystusa ? Pismo święte wspomina, że chrześcijanin to
ten, kto znalazł drogę życia, wzoruje się na Tym, który powiedział o sobie : Ja
jestem drogą, prawdą i życiem... kto idzie za Mną ... wybiera drogę wąska,
trudną, ale prostą, kto wie dokąd idzie i po co tam idzie Kto idzie drogą ośmiu
błogosławieństw, drogą uporządkowana, prowadzącą do szczęśliwej wieczności.
           
Długa to była lekcja wychowawcza ... nie brakowało pytań i zwierzeń, ale była to
sposobność do znalezienie właściwego klucza, do właściwych drzwi. Gdy się nie
straci z oczu Boga i Jego wskazań . Do takich drzwi , z tak odnalezionym kluczem
trzeba wreszcie chcieć wyruszyć i odważnie iść naprzód.
Dzisiejsza  Ewangelia nie
jest łatwa do zrozumienia, ale ...
           
Ani nauka płynąca z Ewangelii, ani samo życie nie jest szeregiem zagadek. To
bardzo ważna nauka o głębokiej treści. Na przykład zarzut : uczniowie Jana i
faryzeusze poszczą, a uczniowie Pana Jezusa nie poszczą  ?! Uważano
przecież, że ten, kto długo i surowo nie zachowuje postu
jest dalekim od Boga.
Pan Jezus nie przesadza. Dla Niego post i wyrzeczenia nie są dręczeniem samego
siebie, ani biletem do nieba, nie jest znakiem smutku i żałoby
jak chcieli
Żydzi. Nauka Boża nie jest też orędziem smutku i śmierci, ale jest Radosną
Nowiną, orędziem życia, radości i szczęścia, wezwaniem na gody wieczne w miłości
u Boga i u ludzi. Czy goście weselni mają pościć, dopóki pan młody jest z nimi ?
Skoro ich zachęca  by z Synem Bożym przeżywali weselne gody ludzkości
oparte na prawdzie, miłości i sprawiedliwości.  Nierozerwalna jedność z
Bogiem  , wierność zasadom .Miłość Boga rozciągnięta na cała ludzkość
to
jest tym ewangelicznym nowym winem. Przyszywanie nowych lat do starego ubrania

niszczy jedno i drugie  . Jezusowej nauce i życiowej praktyce wiary nie
odpowiadają stare bukłaki to znaczy żydowska pobożność, ich posty, modlitwy,
ofiary i obyczaje.   
           
Izraelici myśleli, ze zasłużą sobie u Boga długimi postami, modlitwami na pokaz,
aby ich ludzie widzieli, chodzeniem ze smutna twarzą, obdarci, nie umyci,
zaniedbani. Sw. Paweł nam dziś przypomina : chrześcijanin jest listem
Chrystusowym, Jego życiorysem, księgą zapisana uczynkami miłości, ofiarności
względem Boga i ludzi. Jeżeli tym nie jest , nie jest chrześcijaninem.
           
Postawmy sobie bardzo zasadnicze pytanie
jak my uważamy, jak myślimy i
postępujemy na co dzień
bo przecież  wielu krzyczy : koniec karnawały,
jutro ostatki , coś mi się od życia należy... A może z każdym dniem stajemy
się  coraz bardziej ,, starymi naczyniami ... nowymi poganami z zatrutym
sercem i skalanym życiem"? Nie łudźmy się, ze wystarczy nam bezmyślna modlitwa,
coś, co nazwiemy postem od oka ? że jeszcze nam czas o tym myśleć... !?
           
Jaka cywilizacja zawładnie  nasza przyszłością, skoro zniszczymy
najświętsze zasady, symbole i wartości ? Od nas tak wiele zależy : czy będzie to
cywilizacja miłości , czy skrajnego indywidualizmu, egoizmu, pseudo wolności,
zawiłych i zgubnych sprzeczności. Mimo Bożego Narodzenia, zstąpienia Boga na
ziemię
człowiek nadal niestety pozostał poszukiwaczem  Boga. Szuka Go i
odnajduje na różne sposoby. Co jednak się stanie, jeśli chrześcijanin roku 2003
nie otworzy się na wartości duchowe bardziej niż na materialne, nie przekroczy

jak prosi o to Jan Paweł II
progu nadziei w zdobywaniu godnych wartości, nie
zacznie panować nad sobą, nad swoimi namiętnościami, nałogami . Czyjego więc
ducha jesteśmy ? Chrystusowego czy ... ?  Wielki Goethe powiedział , ze
wszyscy chcieliby być panami, ale nikt nie jest panem siebie. To wszystko nawet
po to, aby umieć wciąć się w garść, panować nad sobą , a przez post i modlitwę
stawać się lepszym, bardziej odpowiedzialnym za to co  mówię, co robię, i
co tak często zaniedbuje.
           
Zanim będzie za późno
Bóg daje nam niebawem  jeszcze jedną szansę w
dniach, które następują
jako nowe strony jeszcze doi zapisania w księdze
naszego życia. Amen.