3582316206

INTERAKCJA SPOŁECZNA „AKTORZY" I INTERAKCJA

Interakcja jest najbardziej podstawowym procesem społecznym utrzymującym istnienie społeczeństwa, kultury i naszej własnej pomyślności.

Naszą scenę twarzą symbole kulturowe i struktura społeczna Wszyscy jesteśmy aktorami na scenie zbudowanej przez strukturę społeczną.

SYMBOLICZNA NATURA LUDZKICH INTERAKCJI Istotą interakcji, zdaniem G. H. Meadą jest wysyłanie sygnałów (znaki) i gestów. Uważał, że interakcja zachodzi wówczas, kiedy: 1) jeden organizm wysyła znaki, wykazując aktywność w swoim środowisku; 2) inny organizm widzi te znaki i reaguje na nie, zmienia swój sposób postępowania, wysyłając zarazem własne sygnały; 3) pierwszy organizm rozpoznaje owe sygnały i zmienia pod ich wpływem swoje działanie. Znaki mają charakter symboliczny, ponieważ znaczą ta sarna zarówno dla wysyłającego, jak i dla obierającego organizmu (znaki kulturowe). Mead zaobserwował, że zdolność do odczytywania symbolicznych gestów pozwala człowiekowi na wchodzenie w rolę, czyli przyjmowanie czyjejś roli. Rozumiał przez to, że odczytując gesty innych ludzi, potrafimy wyobrazić sobie siebie na ich miejscu; możemy przyjąć ich punkt widzenia i przewidzieć, co zrobią (częsta nie zdajemy sobie z tego sprawy). Interakcja symboliczna, dzięki której włączamy się w kulturę, jej wartości, przekonania i normy. Gdybyśmy nie potrafili posługiwać się symbolami kulturowymi i wchodzić w role innych, interakcja byłaby bardzo utrudnianą a społeczeństwo mogłaby się rozpaść. Mead kładzie nacisk również na inne procesy zaangażowane w interakcje pomiędzy ludźmi - umysł (szereg procesów), którego funkcja polega na przewidywaniu konsekwencji różnych możliwych rodzajów działania, a następnie, na podstawie powyższego szacunku, wyselekcjonowaniu bądź wybraniu konkretnego działania Kolejnym istotnym procesem związanym z interakcją jest to, co Mead nazwał „ja" (self, 1 - „ja” podmiotowe, me - „ja" przedmiotowe) - każdy z nas widzi siebie we wszystkich sytuacjach, w których się znajduje, jako odrębny obiekt. Kiedyś z kimś się komunikujemy, odczytujemy jego gesty i w ten sposób uzyskujemy obraz samego siebie jako obiektu (gesty innych ludzi stają się czymś w rodzaju lustra). Mead widział interakcję międzyludzką jako proces wysyłania kulturowo zdefiniowanych symboli, które niosą ze sobą określane i stałe znaczenia — „interakcja symboliczna”.

TEATRALNA PREZENTACJA SIEBIE

Ponieważ wszyscy jesteśmy aktorami na scenie, tak kierujemy przekazem naszych gestów, aby zaprezentować się w określonym świetle, jako taki, a nie inny człowiek, i jako osobą która zasługuje na określane reakcje innych ludzi - taki sposób patrzenia na interakcję spopularyzował Enring Goffman Wykorzystała analogię teatru i sceny, wprowadzając rozróżnienie pomiędzy sceną a kulisami interakcji. Dramaturgia wskazuje nam także bardzo ważny aspekt każdej interakcji; a mianowicie posługiwanie się w czasie jej trwania fizycznymi rekwizytami (ciało oraz jego układ, przedmioty umieszczane w przestrzeni, ubranie). Kiedy wychodzimy na scenę, manipulujemy swymi gestami i wszystkim tym, czym dysponujemy.

BEZWIEDNE POSŁUGIWANIE SIĘ METODAMI ODWŁUJĄCYMI SIĘ DO ŚRODOWISKOWYCH

OBYCZAJÓW INAZYKÓW JĘZYKÓW

Przyczyną „zakłóceń w odbiorze” może być niezdolność danej osoby do posługiwania się pewnymi niezwerbalizawanymi, a mimo to bardzo ważnymi technikami interakcji. Interakcja zależy bowiem od kilku dodatkowych procesów (Harald Garfinkel - etnometody = metody środowiskowe). Owe metody wykorzystujemy nieświadomie. Zasad et cetera - stworzona przez etnometodologów.

INTERAKCJA PODCZAS WYKONYWANIA RÓL

Rola jest konfiguracją zachowań (gestów), które jedni przekazują inni zaś przyjmują że oznaczają one określany rodzaj i kierunek działania Sterowanie wrażeniami (Goffman) - taki dobór gestów, aby jednoznacznie pokazać, jaką rolę chcemy odgrywać. Życie jest o wiele mniej stresujące, kiedy umieścimy kogoś w jakiejś roli. Ralph H. Turner uważał, że nei tylko wchodzimy w cudze role (aby je poznać), ale także sami tworzymy role. Częścią naszych „teatralnych” wystąpień jest świadome i nieświadome manipulowanie gestami - sławami, postawą głową ubraniem, mimiką - aby dać do zrozumienia innym, jaką rolę odgrywamy, ponieważ czekają oni na te gesty będące jej znakiem. Każda interakcja obejmuje procesy prezentowania gestów w celu przedstawienia roli, dążenia do rozpoznania cudzy ról oraz weryfikowania tych róL

KLASYFIAKCJA PODCZAS INTERAKCJI

Trmi ludzie często wykonują role, które są tak dobrze znane i stereotypowe, że mamy wrażenie, jakbyśmy kontaktowali się nie z osobami, lecz z typami bądź kategoriami (bezosobowo). Najważniejsza jest interakcja oparta na klasyfikacji (Alfred Schutz) - bardzo duże ułatwienie. Interakcje różnią się pod względem stopnia wzajemnej klasyfikacji. Kiedy trwają dłużej, z czasem przeistaczają się z silnie stereotypowych w znacznie bardziej osobiste. Jednak przejście od stereotypowj do bardziej osobistej interakcji nie może nastąpić zbyt szybko.

RAMY INTERAKCJI