3582327577

KIERUNKI ROZWOJU ZARZĄDZANIA STARTEGICZNEGO

Początki rozwoju zarządzania strategicznego miały miejsce w latach 60-tych. Zamiast panującego wówczas planowania długoterminowego i budżetowania zaczęto stosować zarządzania strategiczne.

Planowanie długookresowe zajmowało się wówczas ekstrapolacją pochodzących z przeszłości danych sprzedaży i obrotów. Natomiast ZS starało się wygrać z kompleksowością zmian otoczenia( nieciągły rozwój gospodarki, niestabilny) przyszłych zdarzeń

W centrum planowania strategicznego stoi tworzenie strategii przedsiębiorstwa, które służą zasadniczemu, gwarantującemu sukces orientowania całego przedsiębiorstwa przy uwzględnieniu mocnych i słabych stron, szans i zagrożeń pojawiających się w otoczeniu.

Teoretycznie koncepcje zarządzania strategicznego pojawiły się w poł. Lat 60-tych W latach 70-tych ich treści poddano analizie, wtedy zaproponowano koncepcję zróżnicowania między strategią całego przeds. I strategią cząstkową. Ta dyskusja na temat różnych poziomów przedsiębiorstw znalazła odbicie w wyróżnianiu poziomów ZS.

Kolejnym krokiem rozwoju było coraz częstsze stosowanie techniki portfoliof Macierz BCG), która umożliwia lepsze ujęcie koncepcji i operacjonalizację pojęcia strategii z instrumentalnego punktu widzenia.

W ostatnich latach więcej uwagi zaczęto poświęcać strategiom kurczenia się deinwestowania. Niedoskonałością, bardzo widoczną planowania strategicznego okazało się zbyt mocne uwzględnianie czynników zewnętrznych i zbyt małe uwzględnianie problematyki implementacji i kontrolowania strategii. W praktyce natomiast pojawiał się problem braku akceptacji strategii i oporu osób szczególnie z poziomu średniego i niższego szczebla zarządzania. Jako przyczynę tych zjawisk wskazano nie uczestniczenie tych osób w procesie planowania strategicznego.

Ta niedoskonałość planowania strategicznego została w następujący sposób: cały proces określania celów formułowania strategii implementacji i kontroli został potraktowany w sposób całościowy i zintegrowany.

1.    ERA    PRZEMYSŁOWA

2.    ERA    MASOWEJ PRODUKCJI

3.    ERA    MASOWEGO MARKETINGU

4.    ERA    POSTINDUSTRIALNA

OTOCZENIE III Przeszkadzaj ąco — oddziaływujące Orientacja: rynkowa Zarządzanie marketingowe Malejąca autonomia przedsiębiorstw Coraz silniej ograniczenia przez różniące się rynki w kraju i na świecie Kierownik: generalista Lata: 1930-1970	OTOCZENIE IV „burzliwe pole” Orientacja: globalna Zarządzanie strategiczne Ograniczona autonomia przedsiębiorstw wyznaczona przez głęboką konkurencję państwo i społeczeństwo Superboss- generalista/specjalista Lata: 1970-...
OTOCZENIE II Spokojne zestruktualizowanie Orientacja: produkcyjna Zarządzanie funkcjonalne Duża autonomia przedsiębiorstw ograniczona głównie przez konkurencje cenową Kierownik: specjalista Lata: 1880-1930	OTOCZENIE I Spokojne -przypadkowe Orientacja przedsiębiorcza Zarządzanie przez doświadczenie i intuicje kierowniczą Bardzo duża autonomia przeds., które uważa się za główny postępu technicznego Przedsiębiorca: właściciel Lata: 1820-1880
WYSOKI STOPIEŃ ZESTRUKTURALIZOWANIA REKACJI ORGANIZACJA-OTOCZENIE HSTORIA