3582375029

www.dilettante.pl

TEATR HISZPAŃSKIEGO ZŁOTEGO WIEKU

SLAJD 1. TYTUŁ

WSTĘP

SLAJD 2. EUROPA XVI/XVII WIEKU

Okres drugiej połowy XVI i XVII wieku w Hiszpanii nazywany jest Złotym Wiekiem. W tym czasie w innych krajach Europy żyli i działali: William Szekspir w Anglii,

Peter Paul Rubens we Flandrii, Rembrandtvan Rijn w Holandii, we Włoszech triumfy święciła commedia dell'arte.

SLAJD 3

Wtedy właśnie, a dokładnie w latach 1550-1681, kultura i sztuka Hiszpanii przezywały największy rozkwit Nigdy wcześniej ani nigdy później teatr na Półwyspie Iberyjskim nie miał się lepiej. Panujący w tym okresie królowie byli wielkimi znawcami i miłośnikami sztuki, pragnęli otaczać się ludźmi o podobnych zainteresowaniach: pisarzami, malarzami, muzykami, artystami teatralnymi. Sprowadzali na dwór hiszpański artystów z całego świata, popierali wszelką działalność kulturalną.

Wśród tych artystów znaleźli się dwaj pisarze: Lope de Vega i Pedro Calderon.

Byli to najwięksi i najbardziej popularni dramatopisarze hiszpańskiego Złotego Wieku. Ich utwory do dziś stanowią inspirację dla twórców teatralnych.

LITERATURA DRAMATYCZNA

SLAJD 4. LOPE DE VEGA

Lope de Vega (1 562-1635) - był prawdziwym mistrzem teatru hiszpańskiego.

W młodości prowadził życie pełne przygód miłosnych i wojennych (wziął nawet udział w bitwie morskiej z Anglią). Jego fascynujące życie było doskonałym źródłem wątków dla dramatów, które pisał, a zaczął tworzyć bardzo wcześnie. Pierwsze utwory powstały, kiedy miał 12-13 lat! Stąd w jego dorobku tak ogromna liczba sztuk (ok. 1800) - do dziś jednak zachowało się ich ok. 470. Lope de Vega jest autorem bardzo różnych sztuk, podejmujących tematy historyczne i legendarne (Owcze Źródło), komedii obyczajowych (Dziewczyna z dzbanem), a także utworów z gatunku „płaszcza i szpady", czyli lekkich i zabawnych historii o wartkiej akcji. Twórca ten bardzo cenił gusta i zdanie ówczesnej publiczności - to dla niej tworzył. Z tego powodu starał się zrewolucjonizować obowiązujące w tamtym czasie sztywne reguły pisania utworów dramatycznych. Napisał tekst teoretyczny Nowa sztuka pisania komedii w obecnych czasach (1609). W tym tekście zaprezentował zasady pisania nowego gatunku, tzw. komedii nowej. Twierdził, ze ludzi przychodzących do teatru najbardziej interesuje prawdziwe życie, dlatego autorzy powinni śledzić to, co się wokół nich dzieje i w swoich utworach odmalowywać świat, który widzą. Tworzenie sztuk teatralnych nie może polegać na surowych regułach, które nakazują ścisły podział na utwory komiczne i tragiczne. Utwory powinny cieszyć ludzi i uczyć ich jednocześnie, mogą posiadać fragmenty smutne, ale zawsze powinny kończyć się szczęśliwie, tzn. dobro powinno być nagradzane, a zło karane. Utwory muszą także pobudzać wyobraźnię, dlatego powinny prezentować zawiłe fabuły, np. z licznymi przebierankami bohaterów (głównie kobiet za męzczyzn) -jest to bowiem zawsze źródłem wielu komicznych sytuacji.

SLAJD 5. PEDRO CALDERON

Pedro Calderon (1600-1681) - był młodszy od Lope de Vegi. W swoich utworach czerpał z dorobku poprzednika, w także z zasad sformułowanych w Nowej sztuce pisania komedii w obecnych czasach. Sam jednak wykazał się w swoich dramatach tak dużą oryginalnością, ze do dziś uznawany jest za hiszpańskiego Szekspira. Życie Calderona było zupełnie inne od niezwykłych losów Lope deVegi.

miK

a

www.mik.krakow.pl TEATR HISZPAŃSKIEGO ZŁOTEGO WIEKU | 1