3582334327

Już od XVI wieku władcy Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, a później Rosji, stopniowo wcielali Kaukaz do swojego państwa.

Przyłączenie Osetii do Rosji przyniosło jej mieszkańcom spore korzyści: pozwoliło Osetyńcom wyjść z wielowiekowej izolacji, rozwinąć własną kulturę i aktywnie włączyć się w życie kulturalne i gospodarcze Imperium. Głosząc wśród Osetyńców prawosławie władze carskie sprzyjały rozwojowi piśmiennictwa osetyńskiego oraz szkolnictwa. Włączenie w skład Rosji znacząco podniosło również poziom życia mieszkańców Osetii, szczególnie tych którzy z górskich dolin, gdzie warunki były bardzo trudne, przesiedlili się na żyzne równiny. Rosjanie rozwijali także przemysł przetwórczy i wydobywczy w Osetii (m.in. kopalnie srebra w Ałagirze). Związek z Rosją miał jednak pewne minusy:    wyróżnianie Osetyńców przez władze carskie

doprowadziło do powstania ostrych konfliktów z sąsiednimi narodami (przede wszystkim Inguszami, Czeczenami i Gruzinami), z którymi do tej pory łączyły ich przyjazne stosunki.

W XIX w. wpływ kultury rosyjskiej wykształcił osetyńską inteligencję, która niebawem stała się wyrazicielem interesów narodowych Osetyców. Na początku XX w. osetyńską inteligencja zaczęła domagać się od władz carskich stworzenia lepszych warunków dla rozwoju ich kultury; chodziło przede wszystkim o zastąpienie szkół religijnych, które zajmowały się głównie krzewieniem prawosławia, szkołami świeckimi, gdzie uczono by dzieci ojczystego języka, historii narodowej itd. Szczególne nasilenie podobnych żądań miało miejsce w czasie rewolucji 1905 r. Carat nie patrzył już życzliwie na podobne inicjatywy, dlatego bardziej aktywni działacze osetyńscy zostali aresztowani i poddani represjom.

W 1917 roku zaraz po upadku cesarstwa, wybuchł spór pomiędzy Osetyńcami i Gruzinami. Od kilkudziesięciu lat rósł nacjonalizm tak po gruzińskiej, jak i osetyńskiej stronie. Niezadowolenie Osetyńców zwiększały: sytuacja w rolnictwie, zaniedbanie reformy rolnej i rozwój ruchu robotniczego.

Po tym jak rewolucja lutowa odsunęła od władzy cara Mikołaja II, w Osetii Południowej utworzono Narodową Radę Osetyńców, która rościła sobie prawa do władzy nad terenami zamieszkanymi przez Osetyńców po obu stronach Kaukazu.

W 1918 roku od Rosji oderwała się Demokratyczna Republika

2