Makrootoczenie, zwane otoczeniem dalszym, ogólnym przedsiębiorstwa stanowi ogromnie ważny element wpływający na sytuację bieżącą i przyszłą przedsiębiorstwa. Scharakteryzować je można jako zespół warunków funkcjonowania przedsiębiorstwa, wynikający z lokalizacji podmiotu w określonym regionie i kraju, w określonym układzie politycznym i społecznym czy w określonej strefie klimatycznej.
Cechą najważniejszą makrootoczenia jest to, że bardzo silnie wpływa ono na pozycję i możliwości działania przedsiębiorstwa, a przedsiębiorstwo nie jest w stanie zmienić tych warunków. Przedsiębiorstwo musi poznać czynniki makrootoczenia, umieć je przewidywać, odbierać szanse i zagrożenia i dostosowywać do nich swoją strategię rozwoju.
Współczesne otoczenie uznaje się za turbulentne (burzliwe), co przejawia się między innymi następującymi cechami:
• złożonością otoczenia, oznaczają wzrost liczby jego elementów i powiązań między nimi;
• szybkością zmian otoczenia, która powoduje większą liczbę wprowadzonych innowacji produktowych, procesowych czy organizacyjnych;
• intensywnością otoczenia, która powoduje coraz większy stopień uzależnienia przedsiębiorstwa od otoczenia;
• trudnościami w przewidywaniu stanów i determinant otoczenia;
• wysokim stopniem ryzyka zachodzących procesów.
Za najważniejszy element makrootoczenia, który oddziałuje na przedsiębiorstwo należy uznać wymiar ekonomiczny (gospodarczy). Do czynników ekonomicznych działających na organizację należą:
• stopa wzrostu gospodarczego,
• stopa inflacji,
• stopy procentowe,
• stopa bezrobocia,
• kursy walut,