aktywności lub też otoczenie może doprowadzić do tego, że źródła aktywności dziecka będą tkwiły w wychowującym otoczeniu.
Dlatego też dziecko mając poczucie panowania nad otoczeniem, kształtuje się w nim przekonanie, iż może w jakimś stopniu wpływać na to, co i jak się dzieje wokół niego i w nim samym, czyli staje się zaradne. Dziecko ma również poczucie, że jest akceptowane, że może liczyć na dorosłego w przypadku trudności, ale przede wszystkim rozwija się w nim przekonanie, że potrafi dać sobie radę. Uczy się ono różnych sposobów pokonywania przeszkód, a jednocześnie kształtuje się w nim wiara w siebie.
W związku z tym ważne dla każdego człowieka staje się pobudzanie jego aktywności od najmłodszych lat.
Aktywność dziecka ma ogromne znaczenie dla jego rozwoju ruchowego, intelektualnego, emocjonalnego, dla procesów i funkcji psychicznych. Dziecko podejmując jakąś czynność (zabawę lub pracę) nie zastanawia się nad rolą, jaką to jego działanie odgrywa w rozwoju psychicznym. Bawi się, gdyż sprawia mu to przyjemność lub chce osiągnąć pewien rezultat. Dziecko bawiąc się klockami nie zdaje sobie sprawy z tego, że zapoznaje się z kształtem i barwą, że ćwiczy precyzję swoich ruchów, że uczy się dokładności.
Swoistą formą aktywności dzieci jest zabawa, typowa dla wieku dziecięcego. Ma duże znaczenie kształcące i wychowawcze. Zabawy dowolne, swobodne, kierowane kształtują spostrzegawczość, wyobraźnię, pamięć i myślenie, rozwijają wrażliwość uczuciową oraz rozumienie norm i zasad społecznego współżycia.1
Zabawa pozwala dziecku być aktywnym i działać, czyli dla dziecka w wieku przedszkolnym jest jednym z najważniejszych sposobów uprawiania i przejawiania aktywności w zewnętrznym świecie. Dzięki takim działaniom dziecko znajduje zadowolenie oraz przeżywa siebie jako sprawcę przeobrażeń dokonywanych w świecie zewnętrznym. Działalność podejmowana przez dzieci w czasie zabawy ma charakter twórczy, prowadzi do samodzielnego poznawania i przekształcania rzeczywistości. W ramach aktywności zabawowej głównym motorem działania jest potrzeba kontaktowania się ze światem zewnętrznym i oddziaływania na rozmaite przedmioty zabawy i manipulacji w coraz to inny i urozmaicony sposób.
Aktywność małego dziecka służy poznawaniu otoczenia, coraz sprawniejszej orientacji w nim, ocenianiu własnych możliwości, nawiązywaniu kontaktów społecznych.
4
Przetacznikowa M.. Makiello - Jarża G. .Podstawy psychologii ogólnej. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1982.