1636661663

zaspokajanie określonych potrzeb społecznych, a z drugiej oznacza zasilanie jej z otoczenia, co z kolei umożliwia organizacji przetrwanie, a nawet rozwój²⁹.

Z analizy systemowej organizacji wynika, że w żadnym przypadku nie wolno jej zawęzić jedynie do opisu i badania samej struktury. Analiza winna oddawać „istotę rzeczy” -jak pisał o badaniu systemowym S. Weinberg. Tak uczynili D. Halina i P. Manciniego w pracy zatytułowanej „Systemy medialne”. Nie ograniczali się jedynie do opisu badanych struktur, ale szukali powiązań i przyczyn zależności zachodzących pomiędzy opisywanymi zjawiskami. Podstawową tezą, na której zbudowali swoją analizę systemową była konstatacja, iż na ogół interes polityczny jest rozbieżny z interesem społecznym. Zaproponowali systemowy podział modeli medialnych na: 1. śródziemnomorski albo spolaryzowanego pluralizmu; 2. północno- i środkowoeuropejski albo demokratycznego korporacjonizmu; 3. północnoatlantycki albo liberalny³⁰. W takim ujęciu, że polski system medialny byłby bliski modelowi spolaryzowanego pluralizmu, w którym zarządzanie mediami (przede wszystkim publicznymi mediami elektronicznymi) podporządkowane jest procesowi politycznemu, charakteryzującemu się silnym oddziaływaniem rządu lub parlamentu na te media³¹.

Na polskim gruncie zagadnieniami dotyczącymi zarządzania i ekonomiki mediów zajmują się T. Kowalski, B. Jung, J. Beliczyński³² oraz autor niniejszego artykułu³³. Inni autorzy czynią to okazjonalnie i te obszary nie stanowią głównego nurtu ich prac badawczych. Badanie ekonomicznych aspektów działalności organizacji medialnych pojawiło się wcześniej niż badanie procesów związanych z ich zarządzaniem. Podobnie rzecz miała się z klasyczną nauką o zarządzaniu, która została skodyfikowana dopiero na przełomie XIX i XX w.³⁴, choć procesy zarządcze są tak stare jak sama cywilizacja³⁵. Człowiek niemal od

²⁹    Sokołowska, S., Organizacja i zarządzanie. Ujęcie teoretyczne. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2000, s. 64.

³⁰    Por.: D.C. Hallin, P. Mancini, Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2007, s. 66-76.

¹ Tamże.

³²    J. Beliczyński, Radio jako obiekt zarządzania, Wyd. Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków 2005; B. Nierenberg, Publiczne przedsiębiorstwo medialne. Determinanty, systemy, modele, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2007; T, Kowalski, Między twórczością a biznesem. Wprowadzenie do zarządzania mediami, Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008;

³³    Por.: T. Kowalski, Media i pieniądze. Ekonomiczne aspekty działalności środków komunikowania masowego, Wyd. Przedsiębiorstwo Handlowe TEX; T. Kowalski, B. Jung, Media na rynku, Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006; B. Nierenberg, Strategia publicznego przedsiębiorstwa medialnego, Wyd. Radio Opole, Opole 2006; B. Nierenberg, Publiczne przedsiębiorstwo medialne. Determinanty, systemy, modele, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2007.

³⁴    W. Piotrowski, Organizacja i zarządzanie - kierunki, koncepcje, punkty widzenia [w:] Zarządzanie. Teoria i praktyka, A.K. Koźmiński, W. Piotrowski (red.), PWN, Warszawa 2004, s. 621.

³⁵    P.K. Pringle, M.F. Starr, Electronic Media Management, Focal Press, Burlington - Oxford 2006, s. 3.

10