3236691772

b. ODRUCHY

ODRUCH PODPARCIA do 2mcż

•    Dziecko jest trzymane w pozycji pionowej pod pachami; w trakcie zbliżania kończyn dolnych do podłoża i wywołaniu nacisku podłoża na stopy pojawia się toniczne napięcie mięśni zginaczy i prostowników, co powoduje podparcie tułowia.

ODRUCH PEŁZANIA do 3mcż

•    jeśli ułożonemu na brzuchu noworodkowi delikatnie podrażnić stopy, zacznie on nieznacznie czołgać się do przodu

MORO 28 Hbd do 3-4mcż

•    Noworodek reaguje energicznym wyprostowaniem kończyn górnych i dolnych, wygięciem pleców w łuk i odchyleniem głowy do tyłu, po czym zaciska pięści, a odrzuconymi wcześniej na boki rękami wykonuje powolny ruch objęcia klatki piersiowej.

CHWYTNY GÓRNY do 4mcż I DOLNY do 12mcż

•    polegający na zaciśnięciu palców i przywiedzeniu kciuka w reakcji na uciśnięcie strony dłoniowej palców. Odruch chwytny dotyczy także kończyny dolnej, gdzie na skutek uciśnięcia palców po stronie podeszwowej obserwuje się podeszwowe zgięcie palców.

LANDAUA od 5mcż do 3rż

•    Dziecko jest trzymane w powietrzu poziomo, zwrócone twarzą do podłoża. Podtrzymywane w tej pozycji powinno unieść głowę do góry, po czym wygiąć tułów łukowato i wyprostować kończyny dolne w stawach biodrowych.

GALANTA do 4-6mcż

•    U dziecka ułożonego na brzuchu drażni się skórę bocznej powierzchni ciała na wysokości lędźwiowej. W przypadku prawidłowo przebiegającego rozwoju dziecka dochodzi do zgięcia tułowia w drażnioną stronę.

ATOS do 6mcż

•    U dziecka ułożonego na plecach. Następnie skręca się głowę w bok (w prawą lub lewą stronę). W przypadku prawidłowej reakcji dochodzi u dziecka do tonicznego wyprostu kończyny górnej i dolnej po stronie, w którą zwrócona jest twarz i zgięcia kończyn po stronie, w którą zwrócona jest potylica. Najważniejszy automatyzm przetrwały w mózgowym porażeniu dziecięcym.

SPADOCHRONOWY od 8mcż do 2rż

•    Dziecko trzymane jest w powietrzu poziomo, równolegle do podłoża, twarzą skierowaną do dołu. Następnie nadaje się dziecku przyspieszenie, tak aby przyspieszenie działało na przednią część tułowia (szybkie pochylenie dziecka twarzą w kierunku podłoża), co powoduje wystąpienie u dziecka reakcji obronnej pod postacią wyprostowania kończyn górnych. Ta reakcja obserwowana jest już od 6 miesiąca życia i jest określana jako gotowość do skoku (ang. readiness to iump).