3236692116

zaskoczeniem dla Rosjan, mimo wszystko nie do końca pojmowali grozę zaistniałej sytuacji. Armia polska przechodziła do następnej fazy, okrążenia i zniszczenia sowieckich armii Frontu Północnego.

Bitwa na przedpolach Warszawy była operacją krótką, której efektem było rozbicie wojsk Michaiła Tuchaczewskiego atakujących stolicę Polski. Wojska bolszewickie zostały pokonane, jednak Północny Front rosyjski nie został do końca rozbity. Straty rosyjskie, wyniosły 25 tysięcy zabitych i rannych oraz 66 tys. wziętych do niewoli. 45 tysięcy czerwonoarmistów zostało internowanych po przekroczeniu granicy niemieckiej. Zdobyto też 231 dział i 1023 ciężkie karabiny maszynowe oraz wiele innego sprzętu.

Z polskich szeregów ubyło 4,5 tys. zabitych, 22 tys. rannych i ok. 10 tys. Zaginionych.

Święto Wojska Polskiego - 15 sierpnia

U zarania kształtowania się państwa polskiego w 1918 roku w znakach, nazwach, ceremoniale i wewnętrznej strukturze wojsko polskie podkreślało historyczny rodowód i tradycję, rozumiana jako trwanie państwa i ciągłość istnienia jego zbrojnego ramienia. Kultywowanie tradycji oręża polskiego było jednym z istotnych czynników integrujących armię, umacniało jego więzi ze społeczeństwem. Szczególnym tego przykładem były święta wojskowe, uroczystości obchodzone w armii II Rzeczypospolitej. Do ich tradycji nawiązują obecnie żołnierze Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

W II Rzeczypospolitej Święto Żołnierza obchodzono dla upamiętnienia czynu zbrojnego żołnierzy Wojska Polskiego w obronie Ojczyzny w 1920 r.

Dzień w którym obchodzone jest Święto Wojska Polskiego nawiązuje do daty rozpoczęcia ofensywy znad Wieprza. Ustanowienie Święta Żołnierza sankcjonował prawnie rozkaz ministra spraw wojskowych gen. broni Stanisława Szeptyckiego nr 126 z dnia 4 sierpnia 1923 r.:

„W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość Polski”.

Święto Żołnierza nie zostało nigdy anulowane żadnym aktem prawnym. Obchodzono je uroczyście w okresie II wojny światowej w Polskich Silach Zbrojnych na Zachodzie i Wojsku Polskim do 1947 r. W następnych latach zaniechano jego obchodów i ustanowiono Dzień Wojska Polskiego - 12 października, upamiętniając w ten sposób chrzest bojowy 1. DP im. Tadeusza Kościuszki pod Lenino.

Ustawa sejmowa z dnia 30 lipca 1992 r. ustanowiła Święto Wojska Polskiego w dniu 15 sierpnia.