2. Szacowanie komponentów wariancji 12
Przykład 6. Analizowano zawartość tłuszczu w pierwszej laktacji. Próba składała się z 15 grup ojcowskich o liczebnościach równych odpowiednio: 21, 30, 48, 33, 42, 16, 5, 42, 50, 45, 47, 22, 38, 40, 29. Suma kwadratów dla źródła zmienności między grupami ojcowskimi wyniosła 45,49 a wewnątrz grup: 275,57. Oszacujmy h2 analizowanej cechy.
Rozwiązanie. Z treści zadania mamy: N=15, n.=Zni=508,Zn2=19 646, zatem k=33,52. Pamiętając, że średni kwadrat to suma kwadratów podzielona przez odpowiednie stopnie swobody mamy:
Źródło zmienności |
Liczba stopni swobody |
Suma kwadratów |
Średni kwadrat |
Wartość oczekiwana średniego kwadratu |
Między grupami półrodzeństwa Wewnątrz grup półrodzeństwa |
14 493 |
45,49 275,57 |
3,249 0,559 |
cr2 +33,52 er2 e s cr2 e |
Przyrównując średnie kwadraty to wartości oczekiwanych mamy:
0,559 =a2
e
3,249 = 0,559 + 33,52 a2
s
(j2 =0,080
s
Zatem:
h2
Odpowiedź: h2=0,5.
4*0,080 0,080 + 0,559
0,50
Przykład 7. Oszacuj odziedziczalność czasu potrzebnego do przebycia jednej mili przez konie, wiedząc, że dane stanowiły obserwacje z 5 grup półrodzeństwa o liczebnościach odpowiednio: 5, 4, 3, 6, 6. Sumy kwadratów dla zmienności między grupami półrodzeństwa i wewnątrz tych grup wynosiły odpowiednio: 228,0 i 742,0. Odp. H2=0,35.
Jedną z metod szacowania odziedziczalności opiera się na analizie wariancji dla klasyfikacji pojedynczej. Pozwala na to poligeniczne uwarunkowanie tej cechy.
Tabela analizy wariancji dla klasyfikacji pojedynczej
Źródło zmienności |
Liczba stopni swobody |
Suma kwadratów |
Średni kwadrat |
Wartość oczekiwana średniego kwadratu |
Między grupami półrodzeństwa |
N-1 |
SSs |
MS ^ N-1 |
o2 +ko2 e s |
Wewnątrz grup półrodzeństwa |
n. - N |
sse |
SS |
<?■ |
n,-N |
e |
N - to liczba grup, ni - to liczba obserwacji w grupie a n. - to liczba wszystkich obserwacji.
W przypadku cech zerojedynkowych w obliczeniach uwzględnia się dane binominalne, mimo że cecha powinna mieć rozkład normalny. Przekształcenie otrzymanego współczynnika odziedziczalności na skalę normalną umożliwia wzór: