Urodzi! się w Nochowie -województwo wielkopolskie i już na cale życie pozostał poznaniakiem - pracowitym, sumiennym, obowiązkowym, a nawet skrupulatnym i w miarę upływu lat o coraz większym poczuciu odpowiedzialności. W I898r. rozpoczął studia na wydziale mechaniczno-elektrycznym Politechniki w Brunszwiku, gdzie 16.01.1903r zdał z wyróżnieniem egzamin dyplomowy uzyskując tytuł inżyniera-elektryka.
W czasie studiów interesował się chemią i zaraz po ukończeniu studiów rozpoczął wykonywanie pracy doktorskiej z dziedziny elektrochemii, W 1903r. rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej prof. Romana Dzieślewskiego w Szkole Politechnicznej ( później Politechnice) we Lwowie. Tu uruchomił pierwsze na ziemiach polskich laboratorium maszyn elektrycznych oraz napisał pracę doktorską „Versuche uber das electrolytische Verhalten von Schwefelkupfer”, którą obronił na wydziale mechaniczno-elektrycznym Politechniki w Brunszwiku w 1904r, uzyskując jako pierwszy Polak elektryk również z odznaczeniem stopień doktora inżyniera.
We wrześniu przeniósł się do Berlina, gdzie podjął pracę w fabryce maszyn elektrycznych (Dynamowerk) światowego koncernu Siemens-Schukert Werke. Miał tam okazję zebrać wiele doświadczeń i zapoznać się z różnymi zastosowaniami prądu stałego i trójfazowego.
Pracował tam do 1919r, po czym powrócił do kraju. Został kierownikiem Katedry pomiarów Elektrotechnicznych na Politechnice Lwowskiej. Na nowo organizował laboratoria, szkolił siły pomocnicze, starał się o nowe pomieszczenia, zdobywał kredyty na zakup maszyn, urządzeń i przyrządów pomiarowych. W lipcu 1923 roku został też przewodniczącym Komitetu Budowy Instytutu Elektrotechniki. Pomimo jego wielkiego zaangażowania nie doszła ona do skutku. Senat Politechniki dał pierwszeństwo budowie budynku biblioteki.
W roku 1924 uzyskał nominacje profesora zwyczajnego. W roku 1930 bez rozpaczy po niesamowitym wysiłku odbudowy i