4130649088

14

Chcąc sprawdzić twierdzenie, że ludzie wolą za określoną ilość dobra płacić mniej, niż więcej, weryfikacjonista zacznie porównywać fakty z predykcjami swojego modelu. Popełnia tym samym błąd logiczny potwierdzenia następnika, narażając się na ryzyko, że ciężko znaleźć tak absurdalną teorię, której nie dałoby się potwierdzić kilkoma obserwacjami. Falsyfikacjonista zaś postara się znaleźć taki fakt, który by teorii zaprzeczył. Jeśli bowiem odkryje istnienie takiego człowieka, który istotnie woli za określoną ilość danego dobra zapłacić mniej niż więcej, to znajduje podstawę do odrzucenia teorii.Powstaje jednak pytanie, czy istnieją takie fakty, które definitywnie podważają teorię, skoro ta opiera się nie tylko na prawie uniwersalnym, ale również na całym szeregu istotnych warunków początkowych. Problem ten rozwiązał wybitny fizyk, filozof nauki i matematyk Pierre Duhem. Uznał on, że żadna pojedyncza hipoteza naukowa nie może w sposób niezbity być sfalsyfikowana, ponieważ fakt który miałby jej zaprzeczyć odnosi się do całego explanansu. Kiedy zatem ktoś chciałby odrzucić teorię popytu, bo znalazł fakt jej zaprzeczający, to nie może tego uczynić, ponieważ można odwołać się do przyczyn zakłócających. Odrzucić więc należy postulaty naiwnego falsyfikacjonizmu na rzecz falsyfikacjonizmu wyrafinowanego. Trzeba zatem z góry określić zaistnienie warunków, których wystąpienie jest wysoce prawdopodobne, które to warunki zaprzeczyłyby danej teorii. Jeśli ponadto teoria ta przewiduje rezultaty lepiej od teorii konkurencyjnych, mamy podstawy, aby ją przyjąć. Oto zasady jakimi trzeba się kierować przy stosowaniu falsyfikacjonizmu:

1.    stosować reguły zapewniające sprawdzalność twierdzeń - ich fal syfi kowal ność,

2.    twierdzenia musza być intersubiektywnie sprawdzalne

3.    zakaz stosowania hipotez pomocniczych,

4.    wyjątek od powyższej zasady. Wprowadzenie hipotezy pomocniczej zwiększa stopień falsyfikacj onalności,

5.    wyniki poddane intersubiektywnej kontroli trzeba przyjąć bądź odrzucić,