5987091788

16

Tomasz Błaszczyk

*■/ =f_t (*«> ■■■> Xlq,    k_lu .... k_ig)

oraz

‘i = f,(^XH’--^Xlq’^tll>-’^tlq)

Funkcje te będziemy nazywać odpowiednio fiinkcją kosztu oraz funkcją czasu. Wobec tego całkowity koszt oraz całkowity czas trwania projektu są dane odpowiednio wzorami:

*c=2>

/ = i

oraz

T_c - max { ESi +1,)

/ = 1,..., q

gdzie ESj jest najwcześniejszym czasem rozpoczęcia czynności x_t.

Pod powyższymi warunkami minimalizuje się całkowity koszt projektu. Sprowadza się to do znalezienia odpowiednich nakładów pracy wszystkich czynników w poszczególnych czynnościach. Ze zbioru rozwiązań optymalnych wybieramy te, dla których czas trwania projektu jest najmniejszy. W ten sposób otrzymujemy rozwiązanie optymalne dla oszacowań bezpiecznych. Mając świadomość założeń leżących u podstaw koncepcji łańcucha krytycznego, można oczekiwać, że otrzymane w ten sposób oszacowania czasów i kosztów czynności są przeszacowane i zawierają ukryty naddatek bezpieczeństwa zapewniający wyższy komfort pracy, z ograniczoną presją terminów. Oznacza to, że dla każdej czynności x_s szacowany nakład pracy można zapisać w postaci:

^wt = fw, (*/l>    ^xi,, w”) = ^w‘ + ^wf

gdzie indeksy ^e oraz ^h oznaczają odpowiednio uzasadnione (w większości technik wymiarowania buforów w łańcuchu krytycznym przyjmuje się, że są to oszacowania medianowe) nakłady pracy oraz ich ukryte zapasy. Analogicznie całkowity nakład pracy dla projektu można zapisać wzorem:

W=w^e + W‘