5987091789

17

PROBLEM CZASOWO-KOSZTOWY...

gdzie W^e jest uzasadnionym szacunkiem nakładu pracy w projekcie oraz W^B jest buforem całkowitego nakładu pracy. W celu wyznaczenia pojemności bufora W^B należ}' określić uzasadnione poziomy oszacowań nakładów pracy dla wszystkich czynności w projekcie. Można to uczynić poprzez modyfikację macierzy X do postaci, w której otrzymamy takie przyporządkowanie czynnościom zasobów, które pozwoli na otrzymanie najniższej możliwej sumy nakładów pracy. Operację tę przeprowadzamy bez uwzględniania kryterium czasu i kosztu. Tym sposobem otrzymujemy macierz X* oraz zmodyfikowany wektor minimalnych nakładów pracy na czynności W*. Ze względu na niskie prawdopodobieństwo jednoczesnej realizacji pesymistycznych oszacowań dla każdej z czynności postuluje się zmniejszenie wymiaru bufora nakładów pracy w projekcie do wartości:

w_r^B = [a_h...,_a„]w^B

gdzie <*, =(0,1) dla ie{l,...,«} są współczynnikami zmniejszającymi szacowany nakład pracy w czynnościach x_b..., x_n. Tak więc, zgodnie z przyjętą koncepcją, całkowity planowany nakład pracy w projekcie można określić za pomocą wartości W^p, zdefiniowanej jako:

W^p = W^e + W^p

Przeszacowanie nakładów pracy skutkuje automatycznym przeszacowaniem czasów realizacji i kosztów czynności oraz w konsekwencji ma wpływ na termin realizacji i kosztorys projektu. Należy tutaj ponadto zaznaczyć, że zjawisko przeszacowań czasu wynikające z klasycznego pojmowania przeszacowań czasu w metodzie łańcucha krytycznego może jeszcze ów problem potęgować.

W związku z przeskalowaniem cząstkowych nakładów pracy i całkowitego nakładu pracy zmianie ulegną również prognozowane czasy i koszty realizacji, które zgodnie z przyjętym tokiem postępowania pow inny zostać aktualnie założone na poziomie:

K_c = K^e + K^b oraz T_c=T^e + T