19
PROBLEM CZASOWO-KOSZTOWY...
19
bf =
slDl
dla Xj leżących na ścieżce krytycznej
sjDj . s1 D1
-r2B
w przeciwnym przypadku
gdzie B jest funduszem premiowym, y2 <Y\, Y\ +Yi=h ■yl jest sumą wag istotności czynności leżących na ścieżce krytycznej, zaś s2 jest odpowiednią sumą dla czynności nieleżących na ścieżce krytycznej, DlJ jest sumą zaoszczędzonych nakładów pracy dla czynności xh Z)1 jest sumą zaoszczędzonych nakładów pracy dla czynności leżących na ścieżce krytycznej, natomiast D2 jest sumą zaoszczędzonych nakładów pracy dla czynności nieleżących na ścieżce krytycznej.
Przytoczony w pracy tok rozumowania i postępowania jest próbą odpowiedzi na (niezbędną, zdaniem autora) potrzebę ujęcia zyskującej coraz większe znaczenie w teorii i praktyce metody łańcucha krytycznego, w świetle problemów badawczych opisanych już ilościowo dla wcześniejszych metod. Kwanty-fikacja koncepcji Goldratta nie jest szeroko rozpowszechniona, co wynika zapewne z leżącego u jej podstaw behawioralnego ujęcia źródeł niepewności w planowaniu i realizacji projektów. Przedstawiona w pracy koncepcja nie realizuje w pełni potrzeb modelu optymalizacyjnego dla problemu czasowo--kosztowego w kontekście metody łańcucha krytycznego, lecz jest rezultatem kolejnego etapu badań nad powiązaniem rozwiązań znanych dotychczas dla metod takich jak CPM i PERT ze znacznie szerszym ujęciem wpływu człowieka, którego opinia, potrzeby i ograniczenia wpływają na kształt harmonogramów i budżetów projektów.