6355787873

Krzysztof Ślusarczyk, Praca dyplomowa, IAilS PW , 2004

5. Specyfikacja programu komputerowego

5.1 Wymogi programowe

Działanie napisanego programu powinno przekonać potencjalnego nabywcę, że regulator rozmyty jest godny uwagi przy regulacji nieliniowych obiektów. Powinien pokazać przewagę nad innymi typami regulatorów m.in. zwykłym PID. Dzieje się to przez zmianę nastaw w zależności od nieliniowości obiektu. Program powinien być również "przyjazny" dla użytkownika.

W programie można podejrzeć między innymi:

• wyjście układu

• aktualną wartość zadaną

• typ regulacji, aktualne nastawy itp.

Ważną cechą programu musi być przenośność pomiędzy różnymi komputerami. Istotnego znaczenia nabiera szybkość wykonywania obliczeń przez jednostkę centralną komputera. W takim przypadku należy zastosować zmianę skali czasu. Ma ona na celu generowanie tych samych wartości sygnałów w jednakowych chwilach czasu.

Walory rynkowe, badawcze i dydaktyczne uzyskuje się poprzez możliwość wprowadzenia dowolnej (jednak zgodnej z założeniami projektowymi) nieliniowości modelu, odczytywanej z pliku. Odczytane dane można przedstawić na wykresie. W ten sposób prezentacja regulatora staje się interaktywna. Podobnie jak w przypadku testu szybkości, wczytanie danych o nieliniowości modelu powinno być warunkiem koniecznym uruchomienia całego programu.

W przypadku, gdy użytkownik nie zna modelu na tyle dobrze, aby sam potrafił określić poprawne nastawy regulatora, może uruchomić procedury samostrojenia w regulatorze LB-600. Wysiłek użytkownika systemu sprowadza się wtedy do przemyślanego wyboru punktów pracy i starannego przeprowadzenia eksperymentu samostrojenia.

Do regulacji rozmytej w regulatorze LB - 600 wykorzystana jest tablica z wartościami zadanymi i nastawami dla poszczególnych punktów pracy. Użytkownik może skompletować te wartości poprzez własne eksperymenty (zaprogramowanie regulatora), samostrojenie bądź wczytanie z pliku, a następnie wysłanie danych do regulatora.

Zasadniczą częścią przedstawiania wyników będzie rysowanie na bieżąco wykresu wartości wyjścia wraz z wartością zadaną i sterowaniem. Jest to podstawowe zadanie, które musi realizować program.

Jednocześnie wymóg bieżącego rysowania wartości sygnałów powodował znaczne zawężenie poszukiwanych środowisk programistycznych. W swoich poszukiwaniach kierowano się prostotą implementacji takiego wykresu oraz wynikiem końcowym, pod względem estetyki prezentowanego wyniku.