Naturalna
Zakłada, że zużycie obiektu jest jednakowe na każdą jednostkę pracy (np. sztukę, kilogram, godzinę itp.), a więc kwota amortyzacji jest uzależniona od ilości pracy wykonanej w danym okresie czasu. Wyliczamy ją z formuły:
gdzie:
Pw- praca wykonana w danym okresie Pp • praca planowań a w całymokresieużytkowania pozostałeoznaczeniajakwyżej Progresywna
NA^tejmetodykwotaamortyzacji jest corazwiększa z upływemokresueksploatacji.Wynika to z założenia, żeimstarszyobiekt, tymwymagawiększychnakładównaremonty, naprawyitp., a
więckosztjegoeksploatacjisięzwiększa. Metoda ta jest korzystnadla firm, któreprzezkilkapoczątkowychlat, odwprowadzeniaśrodka do ewidencji, ponosząstratę.
Marży przy chodów
Np. metodaprzychodównetto - zgodnie z tąmetodąwartośćobiektumajątkutrwałego jest amortyzowanaproporcjonalnie do osiąganej marży przychodównetto w poszczególnychokresach.
gdzie:
Mp - przewidywana marża przychodów netto w danym okresie Psz - szacowane przychody netto osiągnięte z wykorzystaniem tego obiektu pozostałe oznaczenia jak wyżej Inwentarzowa (szacunkowa)
Polega na oszacowaniu bieżącej wartości danego obiektu i poprzez porównanie tej wartości z wartością na początek okresu, ustala się kwotę amortyzacji przypadającą na dany okres.
gdzie:
AW- zwiększenie wartości W_k - wartość na koniec okresu pozostałe oznaczenia jak wyżej
Wadą tej metody jest duża obiektywność oraz fakt, że wycena podlega bardzo silnie zmianą cen na rynku, co może doprowadzić do nieprawidłowych wniosków,
Grupowa
W tej metodzie amortyzuje się łącznie grupę aktywów o podobnym wykorzystaniu w przedsiębiorstwie, podobnej wartości początkowej i zbliżonym okresie ekonomicznej przydatności. Metoda ta dotyczy z reguły obiektów o niskiej jednostkowej wartości.