19326

Wykład IX-05.05.2011

Machiayęll (c.d.):

Machiavelli poniekąd instrumentalizuje niektóre z cech. Nie zawsze cel uświęca środki - czasem trzeba złamać normy moralne, np. jeżeli w grę wchodzi dobro państwa (przykład królowej i jej kochanka). Nie zaleca nkomu, aby polityką się zajmował - "JeiS dbasz o zbawienie własnej duszy, to nie zajmuj się politykę". Nieliczenie się z potrzebami partnera - również wpisuje się w machiavellizm.

Machiavelli wskazuje, by walczyć z wrogami państwa a nie wrogami osobistymi. Stosować terror w krótkim czasie, oszczędnie korzystać z majątku Budzić miłość w poddanych ale i lęk.

Cnota polityczna: Virtu * Fortuna Virtu - to pokora, posłuszeństwo.

Fortuna - akceptacja tego, co się wydarza, podporządkowanie się losowi.

Jeśli virtu jest słabe, to fortuna wygra. Należy być silnynv walczyć o wyznaczone cele. Jeśli nie ma silnej jednostki, to jest to tragedia dla państwa, gdyż wówczas państwo zginie

Machiavellł wykłada filozofię anty utopijną. Pokazuje jak polityka wygląda rzeczywistości. Poprzez historyczne realia analizuje polityczne zachowania. Stara się opisywać sferę polityczną poprzez motywację ludzi i psychologiczną. Eksponuje silne mieszczaństwo i sferę ekonomiczną (czasy Medyceuszy). Technicyzacja polityki - oczyszczenie polityki z dyskursu starogreckiego -polityka nie skupia się na etosie wartości, a powinna się skupiać na wykonywaniu zadań.

Machiavelli był zwolennikiem republiki. System monarchiczny był pewnym etapem, a spełnieniem marzeń była repubtka.

Afirmował repubikę rzymską. Stoicy (Cyceron) podnieśi, że republika rzymska jest najdoskonalszym tworem. Łączy w sobie elementy monarchii, arystokracji i demokracji.

Republika - czasem oznacza system różny od monarchie jako jej przeciwieństwo.

Nieprawdą jest, że Macliavelli usprawiedliwia wszelkie gwałty. Cel uświęca środki, ale zależy jaki cel! Nieprawdą jest też, że potępia niemoralne czyny, konieczne ze względów politycznych, bo nie potępia.

Max Weber - "Polityko jak zawód i powołanie’ - powtarza w sposób subtelny filozofię Machiavellego. Opowiada się, żeby moralność prywatna polityka i moralność publiczna nie była wymieszana. Polityk działając ma dbać o dobro wspólne. Apodyktyczne obstawanie przy moralności prywatnej prowadzi do nieszczęścia.

Organizacja * Jednostka - podwójny standard moralny występujący w społeczeństwie.

Filozofia Społeczna Strona 1