19932

ukryty: ograniczona liczba podstawowych motywów, wyrażających się w afektywnym komponencie wartościowania

Motywy:

S - dążenie do umacniania siebie (podtrzymaie i rozwój Ja)

O - pragnienie kontaktu i jedności z innymi (dzielenie się z innymi ludźmi i uczestnictwo w otaczającym świecie) komfort psychiczny (dobrostan) - różnica między pozytywnymi a negatywnymi uczuciami. O tyle istotne, że dążenie do zaspokojenia motywów wiąże się z trudnościami i przeszkodami

Uogólnienie i idealizacja

Te dwa pojęcia oddają dynamiczną naturę wartościowania jako zorganizowanego procesu

Uogólnienie - im w większym stopniu dane wartościowanie ulega uogólnieniu (przekłada się na inne) w tym większym stopniu określa ono samopoczucie jednostki z danego punktu widzenia (np. powodzenie/niepowodzenie na egzaminie może być uogólnione na całe samopoczucie studenta)

Idealizacja - niektóre wartościowania bardziej PASUJĄ do sposobu, w jaki jednostka chciałaby się czuć z perspektywy danej pozycji

Metoda konfrontacji ze sobą - Idiograficzna procedura diagnozy, oparta na teorii wartościowania. Bada związek między wartościowaniami a rodzajem afektu oraz porównuje sposób organizacji tych zmiennych w ramach poszczególnych pozycji między nimi.

Zaburzenia:

Osobowość wieloraka - za Watkins - w przypadku patologicznej wielorakiej osobowości następuje monolog sekwencyjny (a nie, jak normalnie, dialog równoległy)

Dvsociacvine zaburzenie osobowości - zaburzone są relacje między głosami, osobowość pełniąca rolę gospodarza + różnorakie inne osobowości (zwykle reprezentujące odrzucone części pierwotnego Ja).

W tych zaburzeniach występuje niezdolność do nawiązania dialogicznych relacji między podczęściami Ja. Przyjmując jedną pozycję, jednostka robi rzeczy, które są całkowicie poza jej kontrolą gdy zajmuje inną.