Człowiek nie wszystkie dźwięki o tej samej głośności, lecz różnej częstotliwości, słyszy jednakowo dobrze. Dźwięki bardzo niskie i bardzo wysokie są słyszane słabo, za to tony o częstotliwościach od 1kHz do 5KHz (mniej więcej zakres mowy ludzkiej) są słyszane wyjątkowo dobrze.
Ton 10 dB mający częstotliwość 1000 Hz będzie przez większość ludzi słyszalny (będzie on odbierany jako głośny), ale ton lOdB o częstotliwości 25Hz wszyscy "odbierzemy" jako ciszę.
Zakres natężenia dźwięku określony jest przez próg słyszalności (0 dB) i próg bólu (130 dB). W zakresie tym można wyróżnić kilka obszarów słyszalności i tak :
0 - 30 dB - obszar dszy
30 - 60 dB - obszar średni (przeciętny)
60 - 90 dB - obszar obciążeń
90 - 130 dB - obszar uszkodzeń.
Dopuszczalny poziom natężenia dźwięku dla różnych źródeł i warunków środowiskowych określają Polskie Normy, i tak np.
Normy te są bardzo często przekraczane.
Hałas poprzez centralny układ nerwowy oddziałuje na inne narządy i prowadzi do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia.
Głównym zagrożeniem dla zdrowia człowieka jest uszkodzenie słuchu, które może mieć nawet charakter stały. Ale też nadmierny długo utrzymujący się hałas wpływa niekorzystnie na ogólną kondycję. Człowiek jest ciągle zmęczony i rozdrażniony, nie może się skoncentrować, zwalnia reakcje myślowe, mniej wydajnie pracuje.
Hałas wpływa niekorzystnie na ciśnienie krwi, powoduje zaburzenia w układzie nerwowym i przemiany materii, a także w układzie naczyniowym i kostnym, zwiększa ryzyko zawału, wywołuje stres i zaburzenia żołądkowe, powoduje ból głowy, zaburzenia wzroku i złe dostrzeganie kolorów, utrudnia wypoczynek i sen.
Stały hałas > 85 dB grozi utratą słuchu, a przynajmniej znacznym jego pogorszeniem.
Do problemów ze słuchem przyznaje się 1/3 badanych Polaków, a granica wieku coraz bardziej się obniża.