2575

Umową międzynarodową jest każde porozumienie państwa, które podlega prawu międzynarodowemu i jest przez nie regulowane. To odróżnia umowy międzynarodowe od porozumień, które państwa zawierają w płaszczyźnie prawa wewnętrznego jednej ze stron takiej umowy, a także od porozumień, w których strony wskazują, jakie prawo wewnętrzne decyduje o charakterze danego porozumienia. Pojęcie umów międzynarodowych nie obejmuje takich zawieranych przez państwo porozumień, które nie wynikają z władzy państwowej, wykonywanej w płaszczyźnie stosunków z innymi państwami jako podmiotami prawa międzynarodowego.

Sprawa ujęcia umowy w jednym dokumencie lub w kilku pozostających ze sobą w związku dokumentach jest ściśle związana z formami zawierania umów. Nie istnieje żaden wymóg nakazujący określoną ilość dokumentów.

Sprawa jednolitej nazwy umowy międzynarodowej po raz pierwszy została uregulowana przez konwencję wiedeńską. Nazwa umowy międzynarodowej jest jedynie sprawą terminologii, a więc nie ma związku z istotą lub treścią umowy. Główna trudność w ujednoliceniu nazwy umów międzynarodowych związana jest z tym, że umowy są regulowane jednocześnie przez prawo międzynarodowe i przez prawo konstytucyjne państw. Przyczyny używania różnych nazw na określenie umowy międzynarodowej są różnorodne. Niektóre nazwy są tradycyjnie związane bądź z treścią, bądź z okolicznościami jej zawarcia. Niektóre nazwy noszą cechy 'mody' np. w okresie międzywojennym modna była nazwa 'pakt' , a w okresie po II wojnie światowej modna jest 'karta'. Ostatecznie można ustalić, że nie istnieją ani kryteria, ani metody doboru nazwy, na określenie umowy międzynarodowej, i że nie można ustalić w zasadzie przyczyn, dla których w danym przypadku umowa międzynarodowa została nazwana tak, czy inaczej. Trzeba podkreślić, że nazwa umowy nie wpływa na jej znaczenie prawne.

Budowa umowy międzynarodowej :

Prawo międzynarodowe nie stawia żadnych wymagań co do formy umowy międzynarodowej. Typowa umowa międzynarodowa składa się z 3 elementów:

a)    wstęp zwany niekiedy preambułą - zawiera zazwyczaj wyszczególnienie powodów dla których umowa została zawarta

b)    dyspozycja umowy - termin zbiorczy obejmuje tą cześć umowy, która nie jest wstępem ani postanowieniami końcowymi. Dyspozycja to część merytoryczna umowy które strony akceptują.

c)    podpisanie umowy - ma charakter końcowy, operacyjny, techniczny, dotyczy kwestii takich jak: przystąpienie do umowy, wprowadzenie umowy, składanie zastrzeżeń do umowy, weryfikowana liczba podpisów do ratyfikacji, czasem umowa zawiera datę z upływem której będzie ona wygasać.

2