25826

fi Wymieranie nie ma charakteru fazowego tylko LOSOWY. Losy danego gatunku

zależą od tego w jakim układzie koewolucyjnym się on znajdzie Van Valen miał problemy z opublikowaniem swojego dzieła i zrobił to tylko w mało znanym czasopiśmie. Teoria jego została dopiero zauważona dzięki pracy:

Edwarda Wilsona znanego socjobiologa zajmującego się owadami społecznymi, obserwował on ptaki na wyspach w pobliżu Kalifornii. Jeździł tam co roku i za każdym razem odnajdował jakiś nowy gatunek, nigdy nie udało mu się skompletować pełnej listy gatunków. Zauważył jednak pewną zależność i poprosił:

Macarthura sporządził model matematyczny tych prawidłowości „Teoria wymierania na wyspach”. Znaleźli oni zależności wymierania fauny na wyspach - im większa wyspa tym zmiana dynamiki mniejsza i odwrotnie. Poza tym wyspy bliżej kontynentu mają mniejszą dynamikę wymiany. Różnica ta ma charakter wykładniczy

Podsumowanie odkryć Wilsona i Macarthura fWiMł_

Wymieranie losowe zależy od:

■    Wielkości wyspy (im mniejsza tym większe)

■    Odległości od kontynentu (tempo wymierania wzrasta do kwadratu czyli wykładniczo wraz z odległością od kontynentu)

Należy pamiętać, że takson wymarły dla Wilsona to po prostu takson który opuścił wyspę i został jednocześnie zastąpiony przez inny. Zasadnicze znaczenie ma tu migracja m.in. powietrzne przenoszenie nawet na bardzo duże odległości zwierząt.

Porównując wyspy należy brać pod uwagę ten sam rejon klimatyczny a za wielkość wyspy rozumiemy ilość siedlisk.

Teoria Wilsona i Macarthura ma także słabe strony:

■ Nie uwzględnili oni specjacji na wyspach (w ich teorii nowe gatunki przybywają tylko na drodze migracji) a przecież puste nisze mogą być także zajmowane przez nowe taksony powstałe w wyniku specjacji jak np. mięczaki wyspowe (Hawaje), które bardzo szybko ewoluują.

Teraz mówi się o teorii Van Valena -> kiedyś była to tylko hipoteza ponieważ była oparta na szczątkach kopalnych czyli bywa nie weryfikowalna. Obecnie można ją udowodnić na żyjących układach koewolucyjnych.

Teoria ta odnosi się nie tylko do wysp ale i do środowisk wyspowych:

-    Oaza na pustyni, samotne drzewo

-    Drzewo w lesie tropikalnym (każde drzewo w tym lesie jest taką wyspą ponieważ jest tam ogromna różnorodność i drzewa takie same są od siebie bardzo oddalone).

Wnioski:

-    Ochrona przyrody - im mniejszy rezerwat i bardziej odddalony od podobnych mu tym szybsze tempo wymierania (prawo WiM). Należy zapewnić duży obszar i dostęp do podobnych i tak powstała Sieć Rezerwatów Biosfery

-    Filozofia-kula ziemska tez jest wyspą bo w pobliżu nie ma podobnych, więc też wymieramy ale bardzo powoli zgodnie z prawem czerwonej królowej i praw WiM

■    Wymieranie nie zależy od wieku w jakim znajduje się linia ewolucyjne

■    Wymieranie jest cechą gatunku - każdy gatunek powstając wchodzi w fazę wymierania a kiedy wymrze zależy od wielu czynników

■    Wymieranie jest losowe