33794

Zadrukowane arkusze suszono i łączono w składki. Tak przygotowany, „surowy” tekst trafiał do ręcznego wykończenia przez rubrykatorów i malarzy. Bez oprawy, w składkach był kierowany do handlu.

Żmudne i kosztowne próby Gutenberga trwały prawdopodobnie ok. 10 lat. Dopiero ok. 1450 roku zaczęły pojawiać się w Moguncji niewielkie druki odbijane ruchomymi czcionkami. Nie były one sygnowane, ale wiadomo, że pochodziły z warsztatu Gutenberga.

A, OKRES pomrówI KALENDARZY

Pierwsze druki zawierały liczne usterki techniczne np. niejednolite odbicie, nierówne linie pisma. Krój pisma wzorowany był na GOTYCKIEJ TEKSTURZE’, używanej w rękopisach liturgicznych; to pismo „Donatów i kalendarzy'’, ponieważ do ich druku po raz pierwszy znalazł zastosowanie.

DONATAMI nazywano w starożytności i średniowieczu popularne podręczniki gramatyki łacińskiej Aeliusa Donata (IV w. n.e.).

Gutenbergowi zależało na dostarczeniu na rynek pism poczytnych, mogących liczyć na szybki i pewny zbyt - KALENDARZE na kolejne lata, BULLE PAPIESKIE i LISTY ODPUSTOWE oraz powielane w licznych wydaniach DONATY.

W latach 1450-1458 ukazało się co najmniej 15 tytułów.

BIBLIA 42-wierszowa

Gutenberg przygotował w spółce z Johannem Fustem arcydzieło sztuki typograficznej- Biblię zwaną 42-wierszową. Prace nad jej drukiem trwały od ok. 1452 do przełomu lat 1454 i 1455. Pismo - nadal tekstura gotycka - było mnfcjs« i bdrdikj kwisżtwng, kolumny wyrównane i znakomicie skomponowane. Tekst złożony był w dwóch szpaltach liczących (pomijając nieliczne odchylenia) po 42 wiersze na stronie. Rubtykowanie i zdobienia wykonywane były ręcznie poza drukarnią. Biblia liczyła 641 kart, czyli 1282 strony. Wytłoczona została prawdopodobnie w nakładzie 180 egzemplarzy, z czego 30-35 wykonano na pergaminie, 145-150 na papierze. Do naszych czasów zacowało się 47 egzemplarzy, w tym 12 kompletnych pergaminowych i 35 papierowych (z tego 17 kompletnych).

Jej cechy charakterystyczne to podkreślenie pionów i znaczne zaczernianie liter.